Met man en muis.... aangekomen!

Dat is nog eens een prikkelende titel, niet waar? Komt uit het brein van André en dekt geheel de lading van ons afgelopen weekendje...
Wij wilden wel eens het boottochtje van Battambang naar Siem Reab meemaken. Het was ons al meerdere keren aangeraden en verschillende bezoekers hebben het in de afgelopen tijd gedaan. Nu het echt regentijd is, staat er voldoende water in de rivier en kunnen we de trip in ongeveer 7 uur doen (de busreis is drie uur, maar ja, dan zit je in een suffe bus op een suffe weg...).
Dit weekend was het geschikte tijdstip. Om 7.00 stapten we in de boot, dichtbij ons huis. We werden zelfs luxe opgehaald met de tuk-tuk!
Het eerste stuk was een idyllisch tochtje over de rivier, omzoomd met palmbomen, huizen op palen en zwaaiende kinderen. Het is leuk om wat we tot nu toe met de fiets hadden bekeken, ook eens vanaf het water te zien! Soms waanden we ons even op de Vecht, maar de palmbomen maakten het wat exotischer :-).
Na enkele "floating villages" doken we opeens het riet in en bleek dat de kapitein een "kortere weg" kende. Wij zaten boven op de boot, zodat we mooiere foto's konden maken, en doken plat op ons rug of buik om te voorkomen dat we de takken in ons gezicht kregen! Avontuurlijk was het wel, hihi.
Na een tijdje besloten we toch maar naar binnen te gaan, waar de meeste mensen stonden in plaats van zaten, omdat de takken - met hun miljoenen kleine bewoners - ook in de boot kwamen. Niet iedereen keek meer heel blij... Op een gegeven moment lagen we zelfs helemaal stil en moest de stuurman even de schroef vrijmaken, dus: het water in. Hij liever dan wij... Zo'n "kortere weg" dwars door de boschages hebben we nog twee keer gedaan, maar wij vroegen ons steeds af wat er korter aan was. En... hoeveel korter zou het zijn als we vast kwamen te zitten!
Na een uur of 5 kwamen we aan op het Tonle Sab meer, het grootste zoet water meer in Azië, waar een pittig windje stond... Dat hadden we niet echt verwacht! Achteraf hoorden we dat het ministerie van visserij mensen in de kustprovincies had gewaarschuwd niet de zee op te gaan. De naweeën van een orkaan die in "storm vorm" over Vietnam en Cambodja is gekomen, zorgden ervoor dat wij een roerig overtochtje maakten! Uiteindelijk stapten verschillende mensen met bibberbenen de kade op, in één van de dorpjes die aan het Tonle sab meer liggen. Een leuk tuk-tuk tochtje naar het eigenlijke stadje liet het ons allemaal vergeten. We hebben weer genoten van het Happy Guesthouse, waar we meestal zitten en zijn zondag weer gewoon met de bus naar huis gegaan...;-)

Het is op het moment - zoals voorspeld - vrij rustig op het werk. De Pabo werkt nog de hele maand augustus, maar de rest van het onderwijs is al vrij. Gelukkig kon ik afgelopen week nog goed actief zijn: ik heb afgelopen donderdag een leuke workshop gegeven aan de docenten van de Pabo en 19 augustus is er nog één over "samenwerkend leren". De leerkrachten leken erg enthousiast en ik voelde me weer als een vis in het water...
In de komende tijd kan ik wat werk doen voor het Program Office, dus zal ik/zullen we af en toe weer in Phnom Penh te vinden zijn!