"Home is where the hart is"

Hoe kun je nu een hele maand samenvatten, waarin zo ontzettend veel leuke dingen gebeurd zijn? En dan helemaal als je al niet zo'n ster bent in "het kort houden". Als je geen zin hebt in het uitgebreide verslag moet je ophouden na de volgende zin:
"Het was GEWELDIG"!

Aangezien je nog steeds aan het lezen bent, mag ik rustig beginnen. Het laatste stukje eindigde met het eerste gezellige avondje, waarin we veel bijgekletst hebben met de familie. Het hele weekend stond in het teken van mensen zien, knuffelen en vooral veel praten!
Op dinsdag vertrokken we naar een appartementje in Amsterdam, waar we een aantal dagen mochten doorbrengen (met dank aan Carla en facebook.. hahaha). Het was erg leuk om eens als toerist door Amsterdam te banjeren, zeker omdat we in een hele leuke buurt zaten! We liepen zo het centrum in. Op woensdag genoten we 's ochtends van een kopje koffie in het Vondelpark (echt de eerste keer dat ik door het Vondelpark liep, schandalig, niet?!), lunchten we op het Leidse plein en hadden we zowel woensdag als donderdag lekker eters. Sociale daagjes dus! Vrijdag hebben we de fototentoonstelling in De Ark opgehangen, waar we overigens zaterdag ook nog wel wat uurtjes aan besteed hebben, hihi.
Zondag werd de tentoonstelling geopend en kon ik veel vertellen over de projecten die De Ark en het Meer en Minderfonds gaat ondersteunen in Cambodja. Het werd een leuke dag!
We stapten nog diezelfde middag in de auto om naar Frankrijk te tuffen met de ouders, om Henny en Jacques te zien. Een tweede gevoel van "thuiskomen", want dezelfde avond was alweer lekker "ouderwets Frans genieten"!
Relaxen werd het sleutelwoord (tenminste, voor ons dan). We genoten van de omgeving, zijn naar Fecamp en Honfleur gereden én hebben ook nog van het mooie weer genoten. Ik heb zelfs het Franse platteland hardlopend verkend, is dat nou niet actief?
Donderdag was het helaas weer voorbij, maar gingen we weer naar het volgende leuke weekend. Zaterdag hebben we bij VSO een leuke ontmoetingsmiddag gehad met mensen die erover denken om ook met VSO te gaan werken. Ze waren erg geïnteresseerd in onze ervaringen en vonden het helemaal leuk om te horen dat we hier "op vakantie waren"! Vanuit Driebergen konden we gelijk door naar Breukelen, waar de hele familie Lok verzameld was. Heerlijk gegeten bij het "life cooking" in hotel Breukelen (een aanrader!) en zondags naar Walibi Flevo. Omdat het weer niet geweldig was, waren de rijen heerlijk kort. En wij konden meestal tusen de druppels door lopen :-). Wel een raar gevoel trouwens, als je dan even terugdenkt aan Cambodja. Dan liggen de twee werelden opeens wel héél ver uit elkaar.

Toen we de tickets boekten, wisten we nog niet dat we de laatste week van september ook nog vrij waren. We hoorden dat Egypt Air niet zo heel moeilijk was met het verzetten van het ticket, dus besloten we ons bezoek met vier dagen te verlengen. De laatste week werd dus vrij relaxt. We konden bij Chris en Maarten en de meiden logeren, wat ook weer heel gezellig was. We kregen nog een leuk extraatje met het mooie weer, waardoor we ook nog heerlijk een dagje met de boot hebben kunnen meevaren én nog een middagje konden zeilen. De laatste avond werd zelfs nog barbequend afgesloten...

Maandagochtend pakten we de koffers in en natuurlijk hadden we weer teveel :-). Het valt altijd tegen, je wilt altijd weer teveel meenemen, al hadden we onszelf beloofd dat niet te doen! Heaas schoot het toen in mijn rug en ben ik zelfs op Schiphol nog even naar de dokter geweest om de juiste medicijnen te halen om de vluchten te "overleven". Dat ging prima, zeker omdat het vliegtuig niet helemaal vol was. De langste vlucht konden we helamaal languit slapen!
We hadden plannen om Bangkok eens goed te ontdekken, maar dat ging helaas niet door. Ik kon niet echt op en neer... Gelukkig konden we wel Ed en Karel ontmoeten en hebben we ook met hen lekker bijgekletst in één van de gezellige restaurantjes in Bangkok.
De reis naar de grens ging deze keer heel soepel: we wisten inmiddels waar de bus zou moeten vertrekken en kwamen keurig op tijd aan. Ook aan de grens met Cambodja wisten we iedereen (bijna) af te schudden en de mensen die niet weg wilden hebben we in het Khmer 10 keer verteld dat we écht geen taxi wilden. Een reguliere bus bracht ons keurig thuis, waarna we met de tuktuk ook weer ons eigen huisje konden vinden. Het voelde weer prima om hier te zijn. We voelen ons de koning te rijk dat we op zoveel plekken een "thuis" hebben!