Nog eventjes geduld aub...

De eerste week is alweer voorbij. Wat gaat de tijd toch hard! De paar vrije dagen die we vorig weekend nog hadden, hebben we gebruikt om te acclimatiseren. Lekker om de restaurantjes weer eens uit te proberen en bij te kletsen met de vrienden die we inmiddels wel hebben opgedaan.
Op zondagmiddag was er een warm onthaal bij de gallery waar André werkt. "Glad you are back!", klonk er van allerlei kanten. Leuk hoor. Iedere zondagmiddag organiseren ze iets bijzonders, waarbij we echt de meeste vernieuwende, afschuwelijke, interessante of aparte dingen hebben meegemaakt. Zo was er eens een lezing over "kunst in Cambodja", een performance art voorstelling waar iemand in een heel wit gepoederd lijf "iets" uitbeeldde... een middag waarin een cartoonist iets vertelde over het boek dat hij op het moment illustreerd van het leven van een anti-goeroe in India (ik verzin het echt niet!) en deze zondag zouden er twee jongens komen die experimentele muziek zouden maken, met een electrische gitaar en een aantal electronische hulpmiddelen. Ik heb me nog het meest vermaakt door te kijken naar de gezichten van afschuw van sommige Cambodjanen die langs de gallery liepen. "Nou, dan weet je eens wat wij hebben bij jullie bruiloften", dachten sommigen van ons :-). Het werd weer een bijzondere middag in Battambang, waarna we uitgenodigd waren voor het diner bij een bevriend koppel.

Op maandag was ik er helemaal klaar voor: barstensvol energie (nog wel een beetje zere rug, maar dat ging wel weer over) en helemaal blij dat we nu weer wat gingen doén. Toen ik 's ochtends de regen op de straat hoorde kletteren, wist ik al dat dat niet goed zo komen... Het waren de naweeën van de cycloon die over China was getrokken en waar Cambodja dan veel regen van krijgt. Gelukkig hebben we niet de wind, maar balen was het wel! Cambodja heeft het op het moment erg zwaar met de regen (http://www.phnompenhpost.com/index.php/2011100351916/National-news/flood-toll-rises-over-weekend.html).Ondanks dat dit elk jaar wel gebeurd, schijnt het nu erger te zijn dan de afgelopen tien jaar. Veel provincies staan gedeeltelijk onder water en al meer dan 150 mensen zijn verdronken.

Ik me dus maar in mijn regenpak gehesen, want een Hollandse meid die gewend is langs de IJweg te fietsen in herfststormen laat zich hierdoor natuurlijk niet tegenhouden :-). Cambodjanen daarentegen vinden het wel goed en denken dat de anderen toch wel thuisblijven, waardoor het geen zin heeft zelf te komen. De eerste dag hoorde ik dat er 15 leerkrachten op workshop moesten deze week, waaronder de directeur en dat we zo dus eigenlijk nóg niet konden beginnen.
Ik begon wat zenuwachtig te worden voor woensdag, want we hadden een activiteit voor de Dag van de Leerkracht gepland. In Juli had ik samen met de adjunct en de studentcouncil bedacht hoe we de docenten konden verrassen. Studenten zouden een lied maken, een gedicht voorlezen én uitleggen waarom de docenten zo belangrijk voor hen zijn. Dan zouden we ontbijt organiseren voor alle leerkrachten en door de dag heen konden de studenten nog iets organiseren in de klas als ze een bepaalde leerkrachten nog speciaal wilde bedanken. Ik opperde nog om het te verzetten naar aankomende week, maar de adjunct zei dat hij het al gemeld had in de "startvergadering" (oh, hadden we die dan?) op zaterdag. Ik vergat de belangrijkste vraag te stellen: 'hoeveel leerkrachten waren er op die vergadering?'...
Op woensdagochtend stonden (bijna) alle studenten er klaar voor en ... geen leerkrachten! Twee dames van het study-office waren er en langzamerhand kwamen er nog wat mensen binnendruppelen. Ik vond het een grote flop :-(, en het gelach interpreterend van de Cambodjanen voelde de rest zich ook niet helemaal zo relaxt als we hadden voorgesteld in Juli. Tijdens het ontbijt, waar we ook maar de hele student-council voor hadden uitgenodigd (eten genoeg!) kwamen er nog wat docenten, wat mij deed vermoeden dat er gewoon niet genoeg gecommuniceerd was!
Nou ja, de student-leerkrachten weten ook dat er een Dag van de Leerkracht is, ze kregen nog een leuke pen en ik hoop dat ze zich realiseren hoe belangrijk ze zijn. Van het laatste geld kochten we een blik koekjes en nog meer pennen, zodat we de eerst komende vergadering alsnog wat uit kunnen delen, want sommige leerkrachten waren natuurlijk "gewoon" naar een workshop...

Ik herinner me van afgelopen jaar dat ik in November begon met het werk (na de incountry training) en na een maand met Helen inwerken, begon het in December echt wel te komen. December tot juni was echt leuk, dus daar trek ik me dan maar aan op. Deze en komende maand zijn de toelatings examens voor de lerarenopleiding en de Pabo, waarbij alle docenten weer ingezet worden voor surveilleren. Gelukkig kan ik dan wel alvast naar de scholen die de cursus hebben gedaan over het leesproject.
Buiten dat worden de komende dagen in Battambang de bootraces gehouden om te kijken wie er naar de grote race in Phnom Penh mag, begin November. Aankomende dinsdag en woensdag staat Battambang dus gewoon op zijn kop! We zien al veel kermisattracties (zonder ISO 900 waardering, denk ik...), eettentjes en allerlei ander vermaak langs de rivier.
We gaan er maar gewoon lekker aan meedoen en we laten jullie natuurlijk weer horen hoe het allemaal geweest is!