Een afwisselend weekje...

Zo over het algemeen glijden de weken hier aardig rustig voorbij. We werken (of doen een poging hiertoe) van maandag tot vrijdag, hebben meestal een lekker relaxt "genietweekendje" op zaterdag en zondag. 's Avonds beetje lesgeven, les krijgen, Khmer studeren, filmpje kijken. Zo komen we er wel!
Dit soort vastigheden is altijd lekker, maar daar zijn we natuurlijk niet voor uit Nederland vertrokken ;-).

Trouwe lezers weten ook wel dat ik één van mijn verhalen in China begon met "China... iedere dag anders!". Regelmatig is dat toch hier ook van toepassing, en aangezien ik commentaar heb gekregen van mensen die vinden dat ze niet echt op de hoogte zijn van wat we nou aan het doen zijn: hier komt de up-date van toch wel een hectische week!

Afgelopen dinsdagochtend was het eindelijk zo ver: de laatste workshop in de serie van 6 die ik met het management op de Pabo doe. Misschien zou ik moeten vermelden dat deze laatste workshop al ongeveer zes keer is afgezegd in de maanden juni, juli en augustus, en dat de hele serie eigenlijk gepland stond voor afgelopen februari. Maar dat zou misschien een wat negatieve intro zijn. Ik was al blij dat hij dan toch eindelijk écht doorging. Het ging over klassenobservatie, en hoe de directie feedback zou moeten geven na een klassenbezoek. Ik had gevraagd aan één van de adjunct-directeuren, die hiervoor speciaal getraind is, of hij het stuk wilde doen over feedback geven en hij gaf keurig zijn voorbereiding op maandag aan me. Jammer genoeg had hij dezelfde sheets niet voor de anderen gekopieerd, maar een kniesoor...
Na een intro over wat wel en niet te doen tijdens het observeren (ZET JE TELEFOON UIT!!!), vertelde hij wat belangrijk was tijdens het feedback geven. Hilariteit alom dat ik ze het vervolgens in een rollenspel liet uitspelen...! Toen werd het opeens wel een andere situatie :-). Maar goed, het ging allemaal wel aardig en we spraken af dat we donderdag in de managementvergadering met elkaar zouden praten hoe dit te implementeren voor het komende jaar. Ik heb nl. het idee dat ik hen hierin kan begeleiden (feedback geef op de feedback gever, zeg maar), maar dat moeten ze natuurlijk wel willen. Even in de week leggen dus...

De adrenaline rush en het feit dat ik nu niet degene zal zijn die de oorzaak is dat de workshop niet doorgaat, maakt dat ik mijn griep even opzij kon zetten, maar na de workshop komt hij toch wel erg terug! Dinsdagmiddag en woensdag ben ik helaas gevloerd... Bizar om verkouden te zijn in zo'n warm land!
Op dinsdagavond lig ik al in bed als de honden van de buurt nogal tekeer gaan. Nu gebeurt dat wel vaker, en de meeste keren is dat omdat er iemand langsloopt. Nu blijft het toch wel heel lang aanhouden. André grapt "ze breken toch niet in terwijl we gewoon in huis zijn, toch?" en loopt het gangetje van het huis in. Het is niet echt makkelijk voor inbrekers hier om iets te pakken te krijgen. We hebben helaas wel onze parasol een keer moeten vervangen, maar dat was dommigheid (die hadden we buiten laten staan) en op een ochtend had ik wel het idee dat het raam een stukje opengeschoven was. Het enige dat inbrekers hier kunnen doen, is proberen door de tralies heen een tas of iets kleins naar buiten te hengelen met een stok. Onze tralies zijn erg effectief en die keer hadden ze ook niets kunnen pakken. Helaas hadden ze een tak van de plant afgebroken, maar dat was dan ook de enige schade.
Op dinsdagavond hoort André iets in de slaapkamer tegenover die van ons en doet het licht aan. En ja hoor! Hij ziet nog nét iemand proberen het fototoestel van het bed te hengelen!! Ze hadden zijn tas al te pakken, die overigens (gelukkig) helamal leeg was. 's Middags netjes zijn portemonnee en telefoon eruit gehaald, dus dat was geen punt. Door de schok van het ontdekt worden, viel de camera (Andre's oude, die nu van mij is) met een klap op de grond, maar gelukkig is er verder niets stuk. André stormt naar de voordeur om deze open te maken, maar de vogel is natuurlijk gevlogen. Onnodig om te zeggen dat ik daarna bij elk geluidje denk dat er weer iemand terug is gekomen! Ondanks dat er bijna niets gestolen kan worden, is het toch een vervelend idee. En weer een tak van de plant af ('t moet dezelfde geweest zijn...). Nou ja, hij kan het dus nog drie keer proberen, want er zijn nog drie takken over :-). Nu lukt het trouwens helemaal niet meer, want dat laat André natuurlijk niet op zich zitten. De volgende dag komt hij met een grote lat hout thuis en "McGyvert" net zo lang tot er niemand meer is die de ramen nog open kan maken als we er niet zijn. Mijn held....

Gelukkig gaat het donderdag weer een stuk beter, waardoor ik wel weer naar de managementvergadering kan. Het is al goed dat de directie weer eens samen aan tafel zit, en al zou dat alleen maar gebeuren, dan is de vergadering al geslaagd. We weten ook nog wat interessante punten te agenderen en natuurlijk praten we ook over de lesobservaties, gerelateerd aan mijn werk voor komend jaar.
Leandra: Dus...wat vinden jullie ervan?
Directeur: Nou eh, we willen graag dat jij de leerkrachten gaat observeren en dan doen wij dat ook, en dan brengen we die observaties bij elkaar.
Leandra: Okeeee.... maar eigenlijk is mijn idee dat we samen gaan. Dus dan moeten we een schema maken, waarin we van elkaar weten dat we gaan.
Directeur: Ja, maar jij kunt altijd gaan.
Leandra: maar het hele idee is dat ik hier ben om jullie te helpen met het begeleiden van de leerkrachten, dus ik wil dat graag samen met jullie doen.
(adjunct is even opgestaan en heeft een grote stapel uit de kast gehaald).
Adjunct: kijk, dit is het schema voor de observaties van de leerkrachten. Dit is nog van vorig jaar, maar voor dit jaar zullen we dat ook gaan maken. Kijk: we gaan wel vier keer per week de klaasen observeren, volgens dit schema.
Leandra: ziet er prachtig uit, maar hoe vaak ben je in werkelijkheid nu in een klas geweest vorig jaar?
Directeur: .......
De andere adjunct begint te lachen en zegt tegen de anderen dat ik eigenlijk wel gelijk heb: waarom een schema opstellen terwijl ze eigenlijk toch wel weten dat het niet gebeurt. Halleluja!
Leandra: Ik weet dat jullie het druk hebben, maar misschien moeten we toch wat minder andere dingen gaan doen en dit als prioriteit nemen?

Ah... dat kan ook. Maar dat betekent dat het nu toch echt moet gaan gebeuren. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben afgesproken dat ze voor de volgende vergadering allemaal één klas hebben bezocht, samen met mij. Eerlijk gezegd weet ik niet of het gaat gebeuren, maar ik houd jullie op de hoogte. Verder veranderen mijn activiteiten niet zo heel erg: management ondersteunen (ze zeggen het toch wel zelf!), docenten helpen, speciaal de Engelse, het implementeren van het DVD-project op de Pabo en helpen met de stagescholen. Lekker veel en ruim, dus alles wat ik sowieso wil doen, past er goed in!
Het was een hele bevalling, deze vergadering! Des te leuker dat we daarom even de zinnen konden verzetten op donderdagavond: Sam, één van de mensen die samen met ons aangekomen zijn, had een workshop in Battambang, en het was erg leuk hem weer te zien! We zijn met elkaar naar het circus geweest én vrijdagavond hebben we lekker met elkaar het weekend ingeluid.
Voor mij was het zaterdag weer eens tijd voor een Volcom vergadering in PP, dus ik ben op de bus gestapt, terwijl de mannen in de omgeving van Battambang gefietst hebben, waarna ze lekker het zwembad in gedoken zijn. Ja, we hebben het niet slecht hier!

Onderweg naar en van PP (zondag ga ik gelijk weer terug) zie ik wat het water heeft aangericht in de dorpjes en steden. Verlaten huizen, op drie plekken totaal de weg weg en mensen die proberen moeizaam in een band of in een boot toch nog het droge te bereiken, zodat ze wat boodschappen kunnen doen. Ik heb het gevoel dat ik langs een groot meer rijd, terwijl normaal gesproken de rijstvelden zich uitstrekken. Er wordt al gesproken over twee miljoen mensen die hierdoor in de problemen komen, bv. omdat de rijstoogst mislukt en daardoor de prijzen van de rijst erg omhoog gaan. Het is triest... Wij hebben in Battambang zelf er weinig last van, maar een aantal collega's van mij kan weinig doen met een aantal scholen waar ze mee werken, want deze zijn gewoon dicht vanwege de regen.
Het lijkt trouwens wel dat het einde in zicht is. Vandaag nog wel een buitje, maar niet noemenswaardig.. verder begint de lucht (en de weersvoorspelling) er weer uit te zien als vanouds: blauw met een heerlijk zonnetje. Laten we hopen dat het waterleed voor de mensen gauw geleden is....