Verschil moet er zijn?
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Leandra en André
01 Juli 2012 | Cambodja, Khett Batdambang
Aan het begin van deze maand vroeg mijn collega/vertaler in het kader van een documentaire die hij in zijn vrije tijd maakt: “wat versta jij onder vrijheid?” Het idee was dat hij verschillende mensen zou vragen naar hun mening en daardoor zou laten zien hoe het afhangt van je situatie wat het antwoord op deze vraag is. Ik dacht even na en formuleerde: “de mogelijkheid om de keuzes te kunnen maken die je wilt, op elk gebied van je leven”.
De vraag zette me natuurlijk meer aan het denken. Wat zou bijvoorbeeld een bedelaar antwoorden? En hoe verschillend is dit antwoord voor een monnik, een rijke Cambodjaan en voor ons? Op de behoefte piramide van Maslov is het voor ons vrij normaal dat wij nadenken over persoonlijke vrijheid, maar ik vermoed dat het jochie dat lijmsnuiver is vooral geïnteresseerd is in genoeg eten en een beter huis? Het zal een interessante documentaire worden…
Drie weken later kwam de vraag weer terug, toen ik in een privé kliniek aan een infuus gelegd werd en opeens geen kant meer op kan. Niet alleen ben ik mijn letterlijke vrijheid kwijt, ook realiseer ik me dat mijn gezondheid op dit moment mijn vrijheid belemmerd. Natuurlijk weet ik dat het vooral een lástige ziekte is, die als je hem goed verzorgd niet heel ernstig hoeft te zijn en ik besef weer hoe gelukkig ik mag zijn met een lichaam dat werkt en doet wat het moet. Net als bij ieder griepje (waarbij ik weet dat ik na drie dagen toch echt weer rondhuppel) realiseer ik me hoe ontzettend dankbaar mag zijn met zo’n gestel (en dat ik niet moet zeuren om de rest ;-)!). Mijn collega/vertaler komt me opzoeken in het ziekenhuis en hoort dat ik zeg dat de dokter heeft gezegd “tja, het is geen gevangenis hier, maar ik zou je toch graag nog houden tot na het weekend” en merkt fijntjes op: “je idee van vrijheid is zeker wel wat anders nu?”
Zoals jullie gelezen hebben, mag ik na 8 dagen het ziekenhuis weer verlaten en na twee weken thuis bijkomen ben ik deze week weer begonnen met halve dagen werken. Het valt nog wat tegen qua moeheid, maar dat schijnt erbij te horen. Zo’n ervaring met het medisch stelsel van een ander land laat je ook weer realiseren hoe er altijd verschil zal blijven tussen mij en de Cambodjaan en hoe we als Westerling zo enorm veel meer bevoordeeld zijn. Ik voel me niet goed, denk dat ik dengue heb, bel VSO, ga naar een privé-kliniek, wordt 8 dagen lang in een aircon kamer gelegd, met eten van een geweldig Frans restaurant in de buurt (het is het overwegen waard…;-)) en alle zorg die ik nodig heb. Als ik de kliniek verlaat, hoef ik alleen een handtekening te zetten voor de verzekering en begrijp ik aan het eind bedrag (dat in mijn termen bijna een half jaar salaris is) dat dit voor een gemiddelde Cambodjaan gewoon nooit op te brengen is. We hebben VSO gekozen omdat het lokale salaris in ieder geval enigszins meer nabijheid bij de bevolking brengt. Maar in zo’n situatie is het duidelijk dat er altijd een groot verschil zal blijven. Misschien is dat wel het moeilijkste voor mij in deze situatie: wanneer zal er eindelijk meer gelijkheid komen tussen arm en rijk? Voor een Cambodjaan is dit niet echt een issue: als je arm bent is dat vast een straf voor wat je in je vorige leven hebt gedaan en als je rijk bent, heb je het goed gedaan in dit leven. De meeste Cambodjanen hopen natuurlijk zelf ook rijk te worden (maar wat is daar nieuw aan in deze wereld) en kijken op tegen de mensen die zo slim zijn geweest om de kansen te grijpen om rijk te worden. Dat dit ook kan zijn dat als minister je eigen land verkoopt aan buitenlandse bedrijven, of als directeur door corruptie heel wat geld in je eigen zak weet te stoppen, lijkt niet zo'n issue te zijn. Maar dat zal ik waarschijnlijk nooit begrijpen.
En uiteindelijk zijn we er natuurlijk net zo schuldig aan: als we na deze drie weken een verwendagje aangeboden krijgen in een resort in Battambang, is het een oase op zich. Maar we besluiten er toch maar erg van te genieten!
De vraag zette me natuurlijk meer aan het denken. Wat zou bijvoorbeeld een bedelaar antwoorden? En hoe verschillend is dit antwoord voor een monnik, een rijke Cambodjaan en voor ons? Op de behoefte piramide van Maslov is het voor ons vrij normaal dat wij nadenken over persoonlijke vrijheid, maar ik vermoed dat het jochie dat lijmsnuiver is vooral geïnteresseerd is in genoeg eten en een beter huis? Het zal een interessante documentaire worden…
Drie weken later kwam de vraag weer terug, toen ik in een privé kliniek aan een infuus gelegd werd en opeens geen kant meer op kan. Niet alleen ben ik mijn letterlijke vrijheid kwijt, ook realiseer ik me dat mijn gezondheid op dit moment mijn vrijheid belemmerd. Natuurlijk weet ik dat het vooral een lástige ziekte is, die als je hem goed verzorgd niet heel ernstig hoeft te zijn en ik besef weer hoe gelukkig ik mag zijn met een lichaam dat werkt en doet wat het moet. Net als bij ieder griepje (waarbij ik weet dat ik na drie dagen toch echt weer rondhuppel) realiseer ik me hoe ontzettend dankbaar mag zijn met zo’n gestel (en dat ik niet moet zeuren om de rest ;-)!). Mijn collega/vertaler komt me opzoeken in het ziekenhuis en hoort dat ik zeg dat de dokter heeft gezegd “tja, het is geen gevangenis hier, maar ik zou je toch graag nog houden tot na het weekend” en merkt fijntjes op: “je idee van vrijheid is zeker wel wat anders nu?”
Zoals jullie gelezen hebben, mag ik na 8 dagen het ziekenhuis weer verlaten en na twee weken thuis bijkomen ben ik deze week weer begonnen met halve dagen werken. Het valt nog wat tegen qua moeheid, maar dat schijnt erbij te horen. Zo’n ervaring met het medisch stelsel van een ander land laat je ook weer realiseren hoe er altijd verschil zal blijven tussen mij en de Cambodjaan en hoe we als Westerling zo enorm veel meer bevoordeeld zijn. Ik voel me niet goed, denk dat ik dengue heb, bel VSO, ga naar een privé-kliniek, wordt 8 dagen lang in een aircon kamer gelegd, met eten van een geweldig Frans restaurant in de buurt (het is het overwegen waard…;-)) en alle zorg die ik nodig heb. Als ik de kliniek verlaat, hoef ik alleen een handtekening te zetten voor de verzekering en begrijp ik aan het eind bedrag (dat in mijn termen bijna een half jaar salaris is) dat dit voor een gemiddelde Cambodjaan gewoon nooit op te brengen is. We hebben VSO gekozen omdat het lokale salaris in ieder geval enigszins meer nabijheid bij de bevolking brengt. Maar in zo’n situatie is het duidelijk dat er altijd een groot verschil zal blijven. Misschien is dat wel het moeilijkste voor mij in deze situatie: wanneer zal er eindelijk meer gelijkheid komen tussen arm en rijk? Voor een Cambodjaan is dit niet echt een issue: als je arm bent is dat vast een straf voor wat je in je vorige leven hebt gedaan en als je rijk bent, heb je het goed gedaan in dit leven. De meeste Cambodjanen hopen natuurlijk zelf ook rijk te worden (maar wat is daar nieuw aan in deze wereld) en kijken op tegen de mensen die zo slim zijn geweest om de kansen te grijpen om rijk te worden. Dat dit ook kan zijn dat als minister je eigen land verkoopt aan buitenlandse bedrijven, of als directeur door corruptie heel wat geld in je eigen zak weet te stoppen, lijkt niet zo'n issue te zijn. Maar dat zal ik waarschijnlijk nooit begrijpen.
En uiteindelijk zijn we er natuurlijk net zo schuldig aan: als we na deze drie weken een verwendagje aangeboden krijgen in een resort in Battambang, is het een oase op zich. Maar we besluiten er toch maar erg van te genieten!
-
01 Juli 2012 - 02:47
Nelleke:
Ik ben super blij om persoonlijk van je te horen hoe je aan het herstellen bent. Je moet aardig ver zijn geweest dat ze je 8 dagen hebben gehouden in het ziekenhuis. Of het was vanwege de betalingen........Cambodjanen staan met een dag of twee al weer buiten. Het is inderdaad een behoorlijk lastig dilemma en ik merk zelf dat het me steeds meer gaat steken- dat verschil tussen arm en rijk.
Wees voorzichtig de komende weken met je gezondheid en heel veel sterkte met de laatste lootjes! -
01 Juli 2012 - 10:13
Sylvie:
Mooi stukje! Fijn dat je er weer min of meer bovenop bent! En terecht dat jullie hebben genoten van het resort, jullie hebben het gewoon verdiend!!
Liefs Syl -
01 Juli 2012 - 11:48
Ans Van Der Schors:
.... goed om te lezen dat je flink aan de beterende hand bent. Gelukkig.
' t ja. Die overweging tussen arm - rijk en ziek - gezond zijn het overpeinzen waard,
Armen zullen er altijd zijn en als we een bepaalde ziekte overwonnen hebben zal er een andere in al of niet heftige mate voor in de plaats komen.
Daarom goed en met plezier doen wat je hand vindt te doen en genieten van de dagen die je gegeven zijn.
hartelijke groet, Ans -
01 Juli 2012 - 14:21
Rob En Christa:
we hebben net jullie verhaal gelezen, misschien is even bijkomen in de griekse wateren ook een goed idee? wij zijn weer teruggezeild naar levkade, en hopen jullie daar toch nog eens te ontmoeten! hartelijke groeten vanaf de garuda! -
01 Juli 2012 - 15:55
Marjan:
Mooi geschreven Lean. En het overpeinzen waard. Antwoorden zijn er zoals vaker niet direct te vinden.
Hoop dat je herstel lekker vlot, zodat jullie weer met volle energie kunnen doen waarvoor jullie gekomen zijn! Liefs vanuit Hoofddorp :) :)
-
01 Juli 2012 - 20:09
Maureen:
Ben het zeer met Marjan eens (qua jouw gezondheid en de overpeinzing).
Ik heb wel geleerd dat het geen zin heeft mijn (kleine) geneugten dan maar opzij te zetten, want daar help ik een ander niet mee...
Dus wordt het bewuste keuzes maken op welke manier je iets voor jezelf kunt doen zonder de ander te schaden. En liefst natuurlijk zo dat een ander er ook baad bij heeft.
Blijf dus vooral doen wat jullie doen!
Groetjes van, Maureen
-
11 Juli 2012 - 14:26
Eveline:
Hoewel ik meestal niet laat merken dat ik jullie reisverslagen nog steeds met plezier lees, wil ik jullie nu laten weten dat ik erg blij ben, te lezen dat je weer aan het herstellen bent, Leandra.
Hopelijk gaat dit goed zo verder en kunnen jullie je laatste maanden in Cambodja nog op een plezierige manier doorbrengen.
Veel sterkte verder en groetjes voor jullie, ook van Paul,
Eveline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
