De afgelopen maand...

Het is alweer een lange tijd geleden dat we iets geschreven hebben op ons blog. Laten we beginnen bij het begin van de maand mei. Na onze trip naar Dalat in Vietnam is er toch wel een soort van vriendschap ontstaan met de eigenaar van V cafe, en dat leidde tot de uitnodiging om naar Phnom Penh te komen voor een soort van Bandjes weekend. 30 bands in 3 dagen is niet niks….Wij hadden een lang weekend vanwege de verjaardag van de koning, dus dat kwam mooi uit. De verjaardag van wie?? Vraag een willekeurige Cambodjaan hoe hij heet en hij zal het niet weten. De eigenaar van ons favoriete restaurantje had zelfs geen idee waar we het over hadden. Verjaardag? Wie? Zelfs Lean’s vertaler/collega wist niet hoe hij heet. Nou ja, het leverde ons wat vrije dagen op.
Zaterdag naar dus op naar Sharky’s Bar waar Curtis (onze vriend) mede-eigenaar van is. Sharky’s is een beetje een louche bar, waar de dames van lichte zeden zeer ruim vertegenwoordigd zijn en de gemiddelde bezoeker wat aan de “grijze” kant is. Wat heben we een ongelofelijk slechte muziek gehoord die avond :). Gelukkig was er ook een bandje uit Singapore die heel leuke muziek maakte. Wat erg leuk was en wat mij verbaasde, was dat er ook Cambodjaanse bandjes waren, die hun eigen fans hadden meegenomen, dus er was een mooi gemixed publiek. Ik heb zelden zulke r*therrie gehoord zeg! Op een gegeven moment viel de stroom nog uit, en meteen had ik één van de dames 'all over me' die mij onzedelijk betastte. Erg grappig, omdat Lean gewoon naast me zat. Gelukkig ging het licht snel weer aan :). Voordeel als je de eigenaar kent….gratis eten en drinken, wat mij een lichte kater opleverde de volgende ochtend. We hebben ons geweldig vermaakt!
Omdat we niet een paar dagen in Phnom Penh wilde blijven hadden we bedacht dat we mooi tijd hadden om de kust eens te bezoeken, dus wij op naar Kampot, een leuk relaxed plaatsje aan de zuidwestkust. Wat wij dachten dat een ritje van 2 uur zou zijn werd uiteindelijk een uur of 6 rijden. Het was al donker toen we aankwamen. We hadden al bedacht waar we wilden slapen, maar dat was vol. Er werd ons verteld dat ALLES vol was in Kampot. Ach….dat zal wel meevallen, dachten wij nog. Na het vierde hotel/guesthouse begonnen we toch een beetje te twijfelen. Een nachtje onder de brug kwam steeds dichterbij. Uiteindelijk bood een hotel ons een kamer aan. Hij was helemaal leeg, maar ze konden wel een matras op de grond leggen. Ik denk dat het een soort voorraadkamer was, want het was naast de keuken. Matras erin, kapstok en een schemerlampje en wij lagen in ieder geval droog die nacht. De volgende nacht konden we verhuizen naar een normale kamer. Een van de hoogtepunten bij Kampot is Bokor Hill Station. Een oude vervallen plek uit de tijd van de Franse overheersing. Hotel, casino etc. We hoorden van andere mensen dat het totaal overbevolkt was, dus wij hadden besloten om het op dinsdag te bezoeken. Bleek dat de koning er op bezoek kwam, dus niet toegankelijk voor publiek. Nou ja, dan maar woensdag ochtend, voor ons vertrek. De regen kwam dus met bakken uit de lucht. We moeten nog maar eens terug! Op maandag hebben we wel een prachtige fietstocht gemaakt, waarbij we uiteindelijk in een zeer vriendelijk moslim dorpje belandde. Zulke ontmoetingen met de plaatselijke bevolking blijven toch 10 keer leuker dan al die toeristische attracties. Met de nodige hindernissen toch weer een heel leuk en gevarieerd lang weekend gehad!
De rest van de maand is rustig verlopen. Aan het eind van de maand hadden we gezellig bezoek van twee vrienden uit Phnom Penh. Lean was de hele week al niet zo lekker, maar dat mocht de pret niet drukken…..dacht ze…..Vanaf vrijdag, de dag dat ze arriveerden ging het eigenlijk snel berg afwaarts met haar. Ontzettend moe, geen eetlust, uitslag….wij grapten al “als het maar geen dengue is”. Om het verhaal wat in te korten….zondag morgen heb ik holderdebolder kaartjes gekocht voor de bus naar Phnom Penh, want Lean was totaal ingestort. Een busritje van 6 uur is op dat moment geen pretje. Meteen door naar de kliniek waar je als VSO’er naar toe gaat als je ziek bent, en bloed laten prikken. Lean werd meteen opgenomen, en ik kon er ook blijven slapen. Om half zeven was de uitslag er al: Dengue. Voor ons al geen verrassing meer. Privé kliniek, privé kamer, eten bestellen uit een zeer luxe Frans restaurant….Jammer genoeg heeft Lean er weinig van kunnen genieten, want ik heb haar nog nooit zo ziek en beroerd gezien. Na mijn verblijf daar ben ik maar snel verhuisd naar een hotel, want dat campingbedje zou mij er ook onder hebben gekregen. Het is inmiddels een week verder, en Lean begint gelukkig wat op te knappen. Hopelijk maandag of dinsdag weer naar huis, waar ze nog zeker 10 dagen rust moet houden. Voor mij ook wel goed dat we terug gaan, want ik begin een beetje dicht te groeien van al dat geweldige eten. Komende week weer lekker naar huis, want wonen in een hotel, of in Lean’s geval in een kliniek maakt je niet veel vrolijker….

Groetjes van ons.