54 leerlingen in één klas...

Zoals we vorige week al zeiden, zouden we deze week beginnen met het “echte werk”. De “English corner” zou starten én ik zou een aantal voorbeeldlessen geven. Maandag zijn we begonnen in de “English coner” met ons thema “hospital” voor de leerlingen van grade 9. We hadden 6 activiteiten bedacht, waarin leerlingen op een leuke manier engels konden oefenen én praten. De reden dat we dit gekozen hadden, was omdat de leerlingen van grade 9 dit hoofdstuk net hadden afgerond én omdat de vorige vrijwilliger een heleboel educatieve posters had achtergelaten met allerlei dingen uit het lichaam. Zo hadden we al een hoop beeldmateriaal voor ons ziekenhuis! Door een grote poster bij de poort van de school werden de studenten uitgenodigd om (klas bij klas welliswaar) een bezoekje aan het ziekenhuis te brengen.
We hadden er allemaal zin in, maar waren natuurlijk ook gespannen over hoe het zou gaan. Wij schijnen namelijk erg eng te zijn, en de meeste studenten komen niet verder dan “hello”, als ze dat al durven te zeggen. Maar: ze waren erg enthousiast en ondanks dat ze het wel eng vonden, begrepen ze toch wel een hoop van wat we zeiden. Het was ook vooral het doel om dit dusdanig leuk te maken, dat ze een volgende keer weer terug durven te komen! Nu we een aantal dagen achter de rug hebben, wordt het steeds leuker. Wij passen natuurlijk ook weer dingen aan in ons doen en laten en snappen beter wat we wel en niet moeten zeggen. Vooral de activiteiten van André en mij worden goed bezocht, omdat iedereen toch wel erg nieuwsgierig is. In het begin durven ze nog niet zoveel te zeggen of zingen, maar bij André zingen ze uiteindelijk zijn liedje (als het meezit) driestemming in canon! Iedereen zegt ons nu ook steeds meer gedag en we proberen nu het engels wat uit te gaan breiden, zodat ze niet alleen maar standaardzinnen begrijpen, maar ook de taal wat flexibeler beginnen te leren. De nieuwe werkvormen (zoals het maken van een poster, een fruitsalade, kruiswoordpuzzels van internet) lijken aan te slaan!
Ook de “open class” van vandaag was weer spannend om aan te beginnen. Ik wilde vooral laten merken dat je een nieuwe taal alleen maar leert door hem te spreken en dingen te doen. Het ging over sport en grammaticaal gezien over de zinsconstructie “do you have, yes I have, no I haven't” en aanverwante zinnen. Jammer genoeg duurt een les maar 40 minuten, dat is erg kort... Maar goed, de hele week had ik allerlei sportartikelen verzameld en de les goed voorbereid. Ik begreep later dat ik de minst presterende klas had gekregen, zodat ik een goed voorbeeld kon geven (???). In ieder geval probeerde ik door veel lichaamstaal én alle voorwerpen de leerlingen te leren hoe ze iets konden zeggen. Normaal gesproken leest de leerkracht voor en zeggen de leerlingen na, dus dat was wel even schrikken voor ze... Maar uiteindelijk konden ze bij het laatste stukje van de les (we deden een spelletje bingo, waarbij ze door de klas moesten lopen en vragen of de ander een tennisbal, pingpongbal, televisie etc.) allemaal vragen 'do you have... “ en antwoorden “no, I haven't' of “yes, I have”. In de nabespreking achteraf waren de leerkrachten erg enthousiast (gelukkig maar!). Ze realiseerden zich dat ze op deze manier de kinderen echt engels leerden en meer plezier in de les brachten. Bij één van de andere volunteers (die hier al wat langer is) had ik een mooie tekst gelezen: if you listen to it, you will forget; if you say it, you will remember, if you do it, you will experience it! Ze hebben nu gezien dat het werkt in de praktijk en waren zeer gemotiveerd om het te gaan proberen! Leuk hoor... dit werkt voor mij ook zo motiverend!
Kortom: de kop is eraf!