Laatste keren...

Deze dagen staan bol van de "laatste keer"-en.
Zo hebben we nu voor de laatste keer keyteacher training gehad, de laatste keyteacher meeting, de laatste follow up visit, de laatste keer de berg op naar Nan Yang, de laatste keer de lange weg terug vanuit het Zuiden, de laatste keer naar ons noedelrestaurantje, de laatste zondag dat de kinderen kunnen langskomen, de laatste voorbeeldles, de laatste keer naar het lekkerste restaurant, de laatste keer naar Astrid voor een lekkere pizza.... kortom, het einde is echt in zicht nu!

De laatste voorbeeldles was nog wel even hilarisch. 45 Chinese kleuters... Ik ken mensen die zeggen dat ze nóóit bij kleuters voor de klas willen, laat staan bij 25, maar 45 Chinese lieverdjes is ook wel weer een ervaring hoor! Ik had een les met het aanleren van de getallen van 10-15 en ik kan je zeggen: we hebben écht lol gehad met elkaar! Ja ja... ze hebben óók geleerd... want dat kan natuurlijk samen gaan, ook al is dat niet echt een heel Chinese gedachte :-)

Zo langzamerhand begint bij André's vriendjes het besef ook te komen. Een gemiddeld gesprek: "dus jullie gaan volgende week zondag weg?", "ja", zegt Andre dan. "Maar komen jullie nog terug dan?", "nee, voorlopig niet...". "Maar waarom gaan jullie dan weg dan?" "ja eh.. we gaan weer naar huis. (meest logische antwoord hier)." "Oh, ok. Dus jullie gaan volgende week zondag naar huis". "Ja, inderdaad". "En wanneer komen jullie dan terug?". "nee, we komen niet terug". (tijdje stil). "Li An, gaan jullie volgende week naar huis?" ARGHHHHH :-) Maar goed, het nieuws begint wat rond te zingen in het dorp, dus waarschijnlijk weet iedereen over drie weken wel dat we weggaan. Ook op school kreeg ik vanochtend wat beduusde adjunct-directeuren bij mijn bureau. "Maar gaan jullie zondag dan al?" "Ja, eh, dat hebben we vorige maand al aangegeven". Tja, communicatie blijkt weer een hele kunst.

Maar goed, wij zijn er dus zo langzamerhand klaar voor. Aanstaande zondag (ja echt!) gaan we met de bus naar Lanzhou, waar we blijven slapen. De treinen naar Shanghai gaan namelijk alleen midden op de dag, dus dat redden we niet in één keer. En helaas hebben we nog een andere laatste keer: hard seat! Iemand heeft geprobeerd kaartjes voor ons te kopen en het blijkt dat er alleen nog maar hard seat tickets te verkrijgen zijn. Voor oplettende lezers: ja, zo zijn we hier ook gekomen. Ach, zo is de cirkel mooi rond: komen in de hard seat en weer weg in de hard seat. Alleen... duurt de reis naar Shanghai wel 24 uur...
Nou ja, wie weet kunnen we (voor de eerste keer!) nog wel "upgraden"... We laten jullie het weten uit Shanghai, waar we de wereldtentoonstelling gaan bezoeken!