bijna dronken leerkrachten en versleten schoenen!

We hebben weer heel wat kilometers achter de rug! We startten afgelopen zondag met een tripje naar het meest zuidelijke puntje van de county, omdat ik daar in de zomervakantie een training zal geven. Voor ons weer een gelegenheid om nieuwe plekken te ontdekken, want hier waren we nog niet geweest!
Omdat iedereen hier iedereen kent, was er natuurlijk een vriend van een vriendin van een vriend van .... nou ja, jullie snappen het wel. We werden keurig opgewacht door een Engelse leerkracht, die ons drie dagen lang begeleid heeft langs de verschillende scholen. Het scheelde dat in deze tijd de eindexamens zijn van de Middelbare scholen, en aangezien er niets aan het toeval over gelaten wordt, krijgt de rest van de school vrij. Het moet natuurlijk wel stil zijn, want er hangt zoveel van deze testen af! We hoefden ons dus niet schuldig te voelen, want Johan (onze gids) vond het veel te leuk om ons te helpen en was dus ook nog eens vrij! Hij kende ook nog eens alle schooldirecteuren, dus het bezoek werd goed georganiseerd. Soms wel eens te goed: op sommige scholen werden we opgewacht door het voltallige team dat klaarzat voor een training...met een mooie tafel en een fluwelen kleedje, waar wij geacht werden achter te zitten... terwijl dat helemaal niet de bedoeling is van zo'n eerste bezoek! Ik ga er juist heen om te horen wat de leerkrachten moeilijk vinden, welke specifieke zaken ze willen leren en welke dingen ze al eerder in een training gedaan hebben. Ook probeer ik lessen bij te wonen, om te kijken hoe het niveau van lesgeven is.
Soms is het allemaal zo eng voor de leerkrachten, dat we in zo'n bijeenkomst bijna niet tot een gesprek komen... Ik probeer dan maar wat actievere werkvormen toe te passen, zodat ze uiteindelijk toch met een goed gevoel weggaan. Meestal leveren dit soort bezoeken niet alleen de door mij gewenste informatie op, maar bij de leerkrachten ook het geruststellende gevoel dat "die buitenlanders toch niet zo heel eng zijn" en "dat we best wel met ze kunnen praten". Gelukkig nemen de meesten na een tijdjetoch wel de gelegenheid te baat om hun Engels wat te oefenen en zijn ze erg blij als ze horen dat we ook nog weer terugkomen...
Op maandagavond werden we uitgenodigd in één van de scholen om te blijven basketballen (André wordt inmiddels de "Yao Ming van Tanchang" genoemd. Yao Ming is zo'n beetje de enige lange Chinees, die het ook heeft geschopt tot de NBA...). Uiteindelijk was het wel erg snel donker en werden de kostbare lichte minuten liever besteed aan foto's maken met elkaar dan aan het basketballen... maar het biertje erna en het kletsen met de leerkrachten leverde weer een momentje van puur genieten op!
Op maandag werden we uitgenodigd door één van de leerkrachten van een basisschool uit de bergen, om naar zijn school te komen. Eerst vroeg hij nog "mag ik wat vragen? Als je nou 80 kinderen in de klas hebt, hoe zou je dan Engelse les kunnen geven op een meer student-gerichte wijze?" Tja, wat moet je daar nou weer op antwoorden. Ik vertelde dat ik graag naar zijn school toe zou komen. Dat was dan wel drie uur lopen.... die uitdaging gaan we natuurlijk graag aan, want daar laten we ons niet door tegenhouden!
Na een ritje door de rivier, kwamen we op dinsdag in een dorpje terecht waar we voor ons gevoel honderd jaar terug in de tijd gingen. In deze school zijn er geen mensen die Engels gestudeerd hebben. Iedere leerkracht op de basisschool geeft dus Engelse les, naast een ander vak. Tja, dat maakt het wel moeilijk... en een grote groep! Dus we zullen ons schema wel een beetje aan moeten passen. Ook daarvoor zijn dit soort ritjes nuttig!
Op donderdag en vrijdag ben ik alleen naar Nan Yang geweest. André is deze keer thuis gebleven. Ook deze keer hadden we een leuke training, alhoewel ik vrijdag bang was dat ik aan dronken leerkrachten les moest geven.... Er wordt natuurlijk ruim de tijd genomen voor de lunch, en bij de lunch wordt regelmatig gedronken. Meestal is dat geen punt, want het blijft beperkt tot wat glaasjes. Maar deze keer kwamen ook de kaarten op tafel en werden er drankspelletjes gedaan... Ik zal sommige gezichten van verschillende leerkrachten verdacht rood kleuren. Ik stond op het punt om weg te lopen, maar uiteindelijk waren ze alleen wat rustiger dan anders. Ach, we hadden 's middags het onderdeel "spelletjes en zingen" gepland, dus wat dat betreft kwam het goed uit...:-)

En nu zitten we dus in Beijing. Na een goede busreis (het wordt steeds makkelijker!) hebben we vanuit Lanzhou een - gelukkig - rustige vlucht naar Beijing gehad (vergeleken met de vorige vlucht was het een eitje!). Vanochtend een leuk weerzien met alle mensen van het kantoor én een aantal vrijwilligers. De training is erg interessant, dus ik heb me prima vermaakt. André heeft een goede poging gedaan zijn schoenen te verslijten deze dag, dus ook hij heeft het prima naar zijn zin! Het is hier heerlijk weer en we hebben zelfs een biertje in een prachtig park gedronken. Het lijkt wel een beetje vakantie al...