Meer blauw op straat...

Tja, en dan is het toch eindelijk zo ver: de vakantie is nu echt voorbij. Was het in de afgelopen weken erg rustig op straat, vandaag stroomden de studenten vanuit alle hoeken en bergen weer het dorp binnen. Sommigen al gehuld in hun blauwe schoolpakken, maar iedereen met tassen, koffers, plastic tasjes met groenten, gasflessen (ja echt!), pannen en wat je al niet meer nodig kan hebben in de komende maanden als je niet bij je ouders woont... Voor ons lijkt het proces overnieuw te beginnen: "kijk daar, buitenlanders!!!!" Wij merken schamper op dat wij hier al een jaartje wonen, maar dat weten zij natuurlijk niet...
Morgen beginnen de scholen dus weer. Dacht ik tot vandaag dat mijn twee vertaalsters verdwenen waren naar andere oorden, vandaag kreeg ik van één van hen een sms-je dat ze tóch hier in Tanchang was... Ze blijkt toch hier te kunnen blijven werken. Donderdag had ik nog begrepen dat ze onderweg was naar Shawan, waar ik de afgelopen week training had. Ach ja, zo kunnen dingen zo maar veranderen...

De training is over het algemeen goed verlopen. Door wat verhuizingen, bevallingen en wat vage andere redenen waren er wat minder leerkrachten dan gepland, maar toch nog twee aardige groepen. De eerste drie dagen waren de basisschool leerkrachten aan de beurt, daarna de voorgezet onderwijs leerkrachten. Anny, een leerkracht uit Nan Yang die in haar vakantie erg graag wat anders deed dan uitrusten, was heel blij toen ik haar vroeg om mij te helpen bij de training van de basisschool leerkrachten, omdat die mij anders gewoon niet verstaan (wat toch een beetje jammer zou zijn voor beide partijen). Ik was erg blij met haar hulp én het werd erg gezellig. Ondanks dat ik nog steeds moet wennen aan de Chinese trainings gewoonten (wel komen, niet komen, te laat komen, niet meedoen, wel meedoen, onderwijl bellen, weglopen én weer binnenkomen), waren het toch weer nuttige dagen. Bij de laatste trainingsdagen vonden de leerkrachten zelfs dat het te kort was geweest... wat ik dan maar uitleg dat ze het in ieder geval leuk hebben gevonden.

André heeft zijn "weekje vrij" ook goed besteed: hij heeft de jeugd van Tanchang vermaakt! Van 's ochtends vroeg tot 's avonds zaten er kinderen die het toch wel heel gezellig vonden om bij die rare, lange buitenlander in huis te zijn. Dacht hij een rustig weekje te hebben :-) Gelukkig voor hem begint ook voor die kinderen het gewone leven weer, dus: vanaf morgen heeft André weer vrij!