Evalueren en bike racen!

Deze week waren er weer twee bijzondere gebeuretenissen. Op het werk was het al wat langer bezig: evalueren van het werk van het afgelopen jaar. Dat betekende gesprekken voeren met alle betrokkenen over wat ze van het werk van VSO (lees "mijn werk") vinden en hoe de organisatie vooruit is gegaan. Tja, soms best lastig om te zien, zeker als je het bv. hebt over management, wat toch een groot deel van mijn werk is. Het was wel de uitgelezen gelegenheid om met de directie (één voor één) van gedachten te wisselen. Ze realiseerden zich dat het "stapje voor stapje ging" en dat sommige dingen toch nog echt niet gebeurd waren. "We hebben over veel dingen gepraat, maar nu moeten we het gaan invoeren", was wel een beetje de algemene teneur. Nou ja, ook weer goed om dat door hen zelf vast te laten stellen, want dat betekende op een vergadering waarin we het hadden over observatie (weet je nog?) dat ik dat toch gelijk even fijntjes kon zeggen: "kijk, dat is nou zo'n punt dat we nu echt moeten gaan doén!".
Aan de andere kant zijn er ook de mensen die een beetje verderop in de lijn zitten, zoals de leerkrachten en directrice van de stageschool. Zij vertellen onverwachts inspirerende verhalen (onverwachts omdat ik niet durfde te hopen dat het nu al zo goed zou gaan) over leerkrachten van het volgende leerjaar die helemaal verbaasd zijn over de vaardigheid van de kinderen in leren lezen en schrijven, verhalen vertellen en het feit dat de kinderen de moed hebben om iets te zeggen in de klas. "Ik wist echt niet goed wat ik moest doen met de kinderen in grade 1", vertelde éen van de leerkrachten. "Maar nu hebik allemaal ideeën en hulpmiddelen wardoor het veel beter gaat!" Ook de directrice heeft het gevoel dat ze beter kan reflecteren en haar collega's nu veel beter kan helpen. Kijk, dat zijn leuke dingen!

Afgelopen dinsdag kwamen alle VSO'ers en partners in Battambang bij elkaar met mensen van het hoofdkantoor. Helaas moest VSO daar ook vertellen dat ze geen nieuwe VSO'ers zullen sturen naar Battambang. Niet omdat het werk nu klaar is, maar omdat het nieuwe landenplan zich meer gaat richten op de (nog) armere provincies in het NOord-Oosten. Dat was wel even slikken voor de mensen hier...

Zaterdag was het tweede bijzondere moment: de Angkor Wat bikerace. Vorig jaar waren we nog nét te kort in Battambang om alweer weg te gaan, maar dit jaar wilde ik toch wel erg graag meedoen: 100 km fietsen door een geweldige omgeving, wie wil dat nou niet?! Het hele sfeertje er omheen was al heel gezellig. Veel mensen van VSO zouden ook komen en het werd daardoor om de race heen ook erg leuk.
Op zaterdagochtend stonden we (Gilly uit Kratie, ik en onze privé fotograaf :-)) om 4.15 op, om te fietsen naar Angkor Wat. Dat was een mooie 10 km om mee te beginnen.
Natuurlijk was het nog donker, maar we vonden toch onze maatjes, van wie een paar ook de 30 km deden. Om 5.45 uur startten we met de 100 km en reden in een geweldige zonsopgang het eerste rondje (25 km). Het ging erg lekker, maar de tempi lagen wel een beetje uit elkaar. Uiteindelijk heb ik Gilly vaarwel gezegd en ben in mijn eigen tempo gaan rijden. Ik was erg trots dat het in 4 uur lukte! Dat schept perspectief voor het volgende jaar. En wie weet heb k dan nog wel een fietsmaatje, want nu André heeft gezien dat ze ook fietsen "in zijn maat" hebben, wil het nog wel zo kunnen zijn dat hij volgend jaar ook mee doet!

Deze week gaan we gewoon door met de lol. Gilly is deze twee dagen bij ons in Battambang om te horen van mijn werk en vandaag het DVD-project mee te maken dat ik met de leerkrachten van de stageschool doe. Woensdag gaan we samen naar Phnom Penh voor de onderwijsconferentie. Er neemt op donderdagavond iemand afscheid van de groep met wie we gekomen zijn, en vrijdag hebben we een VSO feestje als afsluiting van de conferentie. Zaterdagmiddag nog een vergadering, dus ik denk dat ik blij ben als ik zondag weer in de bus terug zit :-)!