Khmer Nieuwjaar

Gebruikmakend van de vrije dagen rondom Khmer Nieuwjaar besloten we het nuttige met het aangename te verenigen: André was vorige maand aangesproken door een Amerikaan die erg gecharmeerd was van zijn foto's. Hij vond vooral de foto's van het station mooi, omdat hij een grote liefde voor treinen heeft. Hij vertelde dat hij een café en hotel had in Dalat, waar ook een mooie trein te vinden is. Buiten dat heeft hij een blues-band. André kon wel foto's komen maken daar, "kost en inwoning" inbegrepen. Nou, dat lieten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen, dus wij togen wederom naar Ho Chi Minh. Vorig jaar zijn we daar ook geweest en gelukkig konden we deze ervaring deze keer gebruiken. We wisten dat het mogelijk was om de busreis in één keer te doen (weliswaar 12 uur, maar ja, dan ben je ook ergens) en omdat we ook de plek kenden waar we aan zouden komen, herinnerden we ons ook een leuk hotelletje. Alles ging zoals gepland en na 14 uur reizen kwamen we op maandag aan in Ho Chi Minh. Op dinsdag hebben we lekker gerelaxt, geslenterd dor de stad én bij het treinstation van Ho Chi Minh een kaartje geregeld naar Phan Rang. André wilde graag met de trein, maar omdat er alleen een spoor langs de kust is, kozen we de meest dichtsbijzijnde plaats bij Dalat uit. Grappig was nog dat bij het station deze plaats helemaal niet te vinden was... Toen we een kaartje gingen kopen, werd er instemmend geknikt en kregen we een kaartje naar... Tap Cham. Uhm... maar we willen naar Phan Rang. Ja, er werd heftig geknikt, dit is goed. "Andere naam, andere naam", zeiden ze nog. Wij liepend lachend het station uit, ons afvragend hoe dit nu weer zou aflopen.

Als we uitstappen in Tap Cham (als enigen...), wijzen we in "hoe en wat in het Vietnamees" (bedankt Reanne en Koen, dat jullie het aan mijn ouders hebben gegeven en bedankt pap en mam dat je het hebt achtergelaten. Anders hadden we nu - en heel veel momenten de komende dagen - op een dood punt gezeten)het zinnetje "wij zoeken een goedkoop hotel" aan. De taxi chauffeur knikt, springt in de auto en brengt ons 5 km verderop naar... Phan Rang! Ah... raadsel opgelost! Hij stopt bij een hotelletje dichtbij het strand en ondanks dat het buiten de stad is, zijn we blij dat hij ons hier aflevert, anders hadden we waarschijnlijk niet eens geweten waar het strand was geweest :-). Aan het einde van de middag genieten we van een biertje op het dorpspleintje.

De volgende ochtend maken we een strandwandeling naar een klein vissersdorpje. Het ligt er erg idyllisch en als we op zoek zijn naar koffie worden we binnengehaald alsof er nog nooit een toerist is geweest (wat waarschijnlijk ook wel zo is). De koffie is de heerlijkste ijskoffie tot dan toe en als één dorpeling over de dam is (lang leve het woordenboek) is het algauw een drukte van belang. We worden vrolijk uitgezwaaid als we de terugweg aanvaarden.
Het uitzoeken van de bus naar Dalat is nog een hele tour. We gaan naar het busstation in de stad en horen dat er een bus om 5 uur 's ochtends is. Al onze verdere vragen (aangewezen in het boekje) om erachter te komen of er nog andere bussen zijn, worden nee-schuddend beantwoord. Oke... 5 uur is wel erg vroeg! Maar uiteindelijk krijgen we het zelfs voor elkaar dat het hotel een taxi regelt en zitten we keurig om 5 uur op het busstation.
We hebben Chinese herinneringen als de bus vervolgens er ongeveer anderhalf uur over doet om echt op weg te komen (overal spullen en mensen ophalen, één keer koffie drinken tijdens het tanken, één keer ontbijten in de volgende plaats), maar om half zeven zijn we dan toch écht op weg. Het wordt een geweldige rit, omdat Dalat in de bergen ligt. We klimmen en klimmen en ruiken voor het eerst weer dennenbomen!
In Dalat worden we keurig afgezet bij het V-cafe, de plek waar het allemaal moet gaan gebeuren. Er is al een hotel geregeld voor ons (luxe!) en we genieten daarna van een heerlijke lunch in het cafe.
's Avonds is er live muziek van een Fillipino die geweldig gitaar kan spelen. Spontaan doen sommige bezoekers mee en wordt het een erg muzikale avond. Dat belooft nog wat voor zaterdagavond, als de band zijn cd-presentatie doet! We vallen met onze neus in de boter :-).

We gebruiken de zaterdag om Dalat een beetje te verkennen. We gaan al wandelend naar het treinstation en komen allerlei leuke plekjes tegen. De lunch in een plaatselijk tentje is gewéldig, met allerlei lekkere gerechten die natuurlijk met rijst geserveerd worden. De temperatuur hier is heerlijk: als op een warme lentedag. We genieten dan ook volop van alles wat we zien en geloven dat we ons hier nog wel even kunnen vermaken!