Dalat door de ogen van de fotograaf

De reden om naar Dalat te gaan was natuurlijk de uitnodiging van Curtis ‘King’, eigenaar van een blues cafe, en hotel ter plaatse. Vrijdagavond konden we al een beetje sfeer proeven, want er was heerlijke life muziek van een Filipijnse jongen die geweldig kon zingen en zichzelf begeleidde op gitaar. Het bleek uiteindelijk een leuke jam sessie te worden want Curtis speelde gezellig mee, en nog een gitarist, zanger die er ook was om op te treden. Ik had besloten om de vrijdag te gebruiken voor wat proefopnames voor de grote dag van de cd presentatie, want voor mijn gevoel mocht er dan echt niets mis gaan. Het bleek al snel dat er een groot gebrek aan licht heerste, en flitsen is wat mij betreft ‘not done’, want je krijgt ontzettend platte en sfeerloze platen. Na wat proberen kwam ik tot de conclusie dat ik de zaterdag zonder flits, en met één eenvoudige lens aan het werk zou gaan. Even voor de kenner, 50mm lens f1.4, en camera op iso 6400 (leve de Canon 5D Mark II)
Zaterdag 19.30 .Het cafe is al helemaal vol. Of we vrienden van Curtis zijn….Jawel! Of we maar aan willen schuiven aan de gereserveerde tafels, totaal gevuld het de heerlijkste hapjes, en gratis drank :). Ons plan om eten te bestellen laten we maar snel varen. De sfeer zit er al goed in. De ‘gelegenheids’ band is er al snel klaar voor, dus voor mij werk aan de winkel. We hadden vrijdag avond al een heel stel leuke mensen (muzikanten) leren kennen, dus Lean vermaakte zich zonder mij ook wel. Uit verschillende plaatsen waren muzikanten ingevlogen. Allemaal knalgoeie muzikanten. Gitaar/zang/percussie uit Na Trang, bassist uit Nieuw Zeeland, Curtis op gitaar, trompet, trombone, mondharmonica, en een harmonicaspeler uit Japan (al woont hij nu in Saigon). Mijn doel was om wat alternatieve concertfotografie te doen, zodat ik niet zou eindigen met de standaard plaatjes. Naar mijn mening ben ik daar best in geslaagd (oordeel zelf naar aanleiding van de bijgeplaatste foto’s) Zo werd het toch snel 01.30 uur, waarbij we het laatste uur gezellig met een klein groepje hebben nageborreld.
Zondag ochtend aan het werk. Het was tenslotte geen vakantie :). Toch al snel zo’n 350 foto’s gemaakt, die moeten worden beoordeeld, en een aantal daarvan moeten worden afgewerkt. De foto’s die uit mijn camera komen zijn namelijk niet af. Daar moet je nog van alles mee doen. Ik ben heel blij als ik de resultaten zie. Hier gaan zeker een flink aantal mooie platen uitkomen. Ik hoop er zo’n 50 over te houden. Die moeten allemaal omgezet in zwart-wit. Zondagavond zou het een rustige avond worden in het cafe, maar uiteindelijk zat er toch weer 5 man muziek te maken. Curtis kan het niet laten, de harmonicaspeler had twee Japanse vrienden meegebracht, en de bassist speelt ook nog gezellig mee.
Maandagochtend weer een ochtendje achter de computer, want ’s middags om 5 uur afgesproken om mijn foto’s te laten zien aan Curtis. Natuurlijk was er ook tijd in de middag om Dalat eens even te verkennen. Zo zijn we naar het treinstation geweest, het Crazy House bezocht (een Dali-achtige creatie), en vooral heel veel gelopen! We zijn tot de conclusie gekomen at Da Lat een heel leuke plaats is waar we best een tijdje zouden kunnen wonen (…….maar dat gevoel hebben we bijna overal :) )
Maandagavond was mijn muzikale avondje. Jesse, de Filipijnse zanger gitarist, wist dat ik ook wat gitaar speel, en vroeg of ik een paar nummers met hem wilde meespelen. Nou ja…na 3 nummers was het cafe nog niet leeg, dus het zal wel goed gegaan zijn. Daarna kon Curtis het weer niet laten en zijn we als trio verder gegaan. Ik ditmaal op Cajon, een grote houten kist waar je geweldig op kunt drummen. Zo werd het toch nog en dolle avond. Ik heb nog wel twee dagen blauwe vingers gehad van het drummen…..
Dinsdagochtend zijn we op de bus gestapt naar Saigon, en zijn daar nog een dagje gebleven. We wilden naar Chinatown, dichtbij genoeg om te lopen. Na een half uur lopen nog geen Chinatown…Toch maar eens even gevraagd. Bleken we helemaal fout te zitten (althans…de kaart deugde niet….. ECHT WAAR!) Dus maar een taxi genomen die ons ernaartoe heeft gebracht. Al snel een half uur rijden, en totaal aan de andere kant van de stad! Eenmaal aangekomen hebben we ons prima vermaakt.
Donderdag zat het er dan toch echt op. Terug naar Phnom Penh, waar Lean vrijdag en zaterdag vergaderingen had. Ik ben vrijdag doorgegaan naar Battambang, en Lean is zondag teruggekomen. Terug naar het alledaagse ritme. Lean maandag weer naar de PABO, ik maandag ochtend weer naar de gallery……Is toch ook wel weer leuk!