Laos

Nadat we de leuke dingen in Phnom Penh allemaal bezocht hebben, vertrekken we met de bus naar Kratie. Hier zijn Andre en ik al eens eerder geweest, omdat vrienden van VSO hier wonen. Het is ook een mooie stop onderweg naar Laos, anders duurt de busreis wel erg lang! De reis verloopt voorspoedig en tegen de avond zitten we (natuurlijk met een drankje) aan de rivier. Gilly en Sam (de VSO'ers) vergezellen ons ook naar het "Ban chao" restaurant, waar we genieten van de typische Vietnamese pannenkoeken. Alhoewel... blijkbaar moet je dat niet zeggen waar een Cambodjaan bij is, want dan zeggen ze dat het absoluut typisch Cambodjaans is!

De volgende dag is het de bedoeling dat we weer een grens oversteken en naar de 4000 Islands in Laos gaan. Deze eilandengroep ligt midden in de Mekong en bestaat uit - zoals de naam al zegt - ongeveer 4000 hele kleine, kleine, middelgrote en grote eilanden. Sommigen zijn er ook bewoond en het is de bedoeling dat wij op Don Det uitkomen. We zijn gewaarschuwd dat het weleens erg toeristisch kan worden, maar hebben ook de tip gekregen waar we naar toe kunnen omdat een beetje te vermijden. Maar allereerst vertrekken met een minibus vanuit Kratie. Wonder boven wonder is alles goed geregeld, en hebben we in Stung Treng een heuse grote bus die ons verder brengt naar de grens. De reisleider probeert ons weliswaar nog wat geld af te troggelen door ons te laten betalen voordat we de grens overgaan, maar inmiddels zijn we ervaren genoeg om dat niet te laten gebeuren. We kunnen ook nog wat andere mensen waarschuwen dat niet te doen.
De douane beamten aan de Cambodjaanse kant van de grens vragen $2 of $5 om uit te reizen. Uhm... dat hebben we nog niet eerder meegemaakt en ik besluiten wat heibel te schoppen. "Waarom moeten we geld betalen, dat heb ik nog nooit meegemaakt als ik een land verlaat", vraag ik mijn beste Cambodjaans. Het blijft stil. De mensen voor ons betalen keurig hun dollartjes en het verdwijnt allemaal in een grote zwarte koffer. Ik vraag het nog een keer als de beambte mijn paspoort bekijkt. Hij vraagt of ik in Phnom Penh woon en wat ik doe. Ik speel de "ik ben een vrijwilliger in jullie land en help de leerkrachten"-troefkaart uit (ja, ik weet het, het is verschrikkelijk, maar in dit soort situaties moet je met gelijke munt terug betalen) en zeg dat ik met mijn familie op reis ben. Hij zegt dat we niet hoeven te betalen... en plotseling heb ik behalve een Franse zwager ook nog een Spaans zusje bij :-), die dankbaar gebruikt maakt van het feit dat we opeens één grote familie zijn.
Ook na de grens staat er weer een bus te wachten en we worden na 20 minuten keurig bij de boot afgezet. Ook dit is allemaal geregeld en met een wankel bootje varen we 15 minuutjes de Mekong over om afgezet te worden in Dong Det. We hebben maar even nodig om twee idyllische hutjes te vinden voor ons vieren en strijken neer in de hangmat op het balkon. Wat wil je nog meer?

De volgende dag bezoeken we het nabijgelegen eiland, dat verbonden is met Dong Det door een brug. We hebben hiervoor fietsen gehuurd en dat wordt nog een grappig gebeuren: door de regenval van de afgelopen dagen zijn sommige stukken van het pad niet geheel goed begaanbaar... De meesten van ons vinden dit wel grappig ;-) en we redden het veilig tot aan de lunchstop. Daar overleven we een regenbui en gelukkig besluiten we nog de andere kant op te fietsen, want daar komen we als slagroom op de koffie bij de breedste waterval van Zuid-oost Azië. Woorden schieten tekort om dat uit te leggen....

De volgende ochtend staan er veel bekenden ook weer bij de boot te wachten met ons om overgezet te worden. We merken wel dat het weer net hetzelfde kan zijn als in Vietnam en Noord-Laos: iedereen volgt dezelfde route en je komt elkaar dus overal weer tegen. Gelukkig is onze volgende stop een beetje van de route af, dus dat valt wel weer mee. Eerst moeten we nog terug over de Mekong en helaas hebben de weergoden een buitje gepland. Ondanks de paraplu's komen we vrij nat aan de overkant, wat op zich ook wel weer hilarisch is :-). We hebben nog even tijd om ons te verkleden, waar we weer in een bus stappen op weg naar Pakse. Daar lunchen we, waarna we een tuk tuk charteren om ons een uurtje verderop naar het Bolaven plateau te brengen.
We hebben de tip gekregen van vrienden om hierheen te gaan, omdat er een prachtige waterval schijnt te zijn, met daarboven mooie huisjes die een geweldig uitzicht hebben en midden in het bos staan.

Het is geen woord gelogen. De waterval is fantastisch, het uitzicht geweldig, het huisje gezellig en het eten super. Bij ons komt dit plekje regelrecht in de top drie van "mooiste plekjes waar we ooit geslapen hebben". Het is wel vrij vochtig, zodat een paar wandelpaden wat lastig te bewandelen zijn. Maar ja, je kunt niet alles hebben! We wandelen over de koffieplantages, waar dit plateau bekend voor is en nemen lekker de tijd om te relaxen. De maaltijden in het resort (ja, we wonen op chique!) zijn geweldig, alhoewel soms de koffie koud wordt omdat het uitzicht op de watervallen zo mooi is. Het verandert iedere minuut! Zeker als er mist opstijgt vanuit het dal, kunnen we wel iedere keer foto's nemen.
De laatste ochtend maken we nog een wandeling naar een andere waterval en nemen we koffie en thee mee van dit bijzondere plekje! Jammer genoeg moeten we weer vertrekken...

We gaan aan de kant van de weg staan om ervoor te zorgen dat we in Pakse terugkomen, waar we langs de rivier... juist ja, een biertje drinken :-)! We worden om 8 uur 's avonds naar de nachtbus gebracht, waar we (net als destijds naar China) een dubbel bed hebben! Met z'n vieren liggen we achter elkaar en zullen proberen deze nacht nog wat slaap te pakken. Het lukt de één wat beter dan de ander, maar om 7 uur 's ochtends staan we dan in Vientiane, waar we eerst maar eens ons hotel opzoeken. We zitten vrij ver uit het centrum, waardoor we deze dag een paar schoenen verslijten! Jammer genoeg kunnen we de idyllische plekjes van drie jaar geleden niet meer vinden en na een gesprekje met één van de mensen die hier wonen, blijkt dat inderdaad alles weg is. Een sfeerloze boulevard is ervoor in de plaats gekomen... Nou ja, 's avonds verzamelt lokaal Vientiane zich in ieder geval om te sporten, een drankje te doen of spulletjes te verkopen, en dat is ook wel weer gezellig.

Vanochtend regent het, waardoor we ons wandelingetje nog even uit moeten stellen. We zullen vanavond weer op de trein stappen naar Bangkok... en dan begint het afscheid helaas wel weer heel dichtbij te komen :-(. Maar ja, aan alles komt een einde...

O, het is droog! foto's volgen dus later, dan kunnen we nog nét even de namaak Arc de triomphe bekijken.
Tot gauw!