Afscheidsfeestje op de Pabo

Aan alles komt een eind, en zoo ok aan deze rare weken op de Pabo. In de laatste week konden we nog op bezoek bij verschillende stagescholen om afscheid te nemen. Ook heb ik met twee scholen nog een sessie van het DVD-project gedaan, waar ik het onderzoek over doe. Natuurlijk moest het kantoor ook een beetje opgeruimd worden, dus zo kwamen we de tijd wel door. Zoals ik geschreven had, was mijn afscheidsfeestje op vrijdag, maar ik kreeg te horen dat ze het verzet hadden naar de zaterdag (ik werd wel keurig ingelicht ;-). Goede reden trouwens, want verschillende docenten waren dan terug van een workshop, dus dat was wel leuk.
Op zaterdagmiddag om 14.00 uur zaten Nehru en ik klaar voor het feestje, wat nog even op zich liet wachten.... Uiteindelijk hoorden we zelfs dat het geheel een uur verzet was, omdat de hoge ome van het provinciale bureau (POE) nog moest komen. Ik vond het erg leuk dat zij de moeite hadden genomen en het was ook wel grappig dat zelfs op de laatste dag het programma weer anders liep dan dat we gepland hadden ;-). Uiteindelijk mochten we binnenkomen in de vergaderruimte, waar al veel docenten verzameld waren. Ook stond er een officieel uitziende tafel, waarachter de directeur én iemand van de POE al zaten. Natuurlijk moest ik daar ook achter zitten. Het werd een leuke sessie, waarin de adjunct met wie ik veel heb samengewerkt een verslag gaf van wat we gedaan hadden, waarna de POE-afgevaardigde ook een praatje hield. Ondanks dat ik niet veel met hen had samengewerkt, wisten ze toch best wie ik was en sprak hij zijn waardering uit voor het werk dat gebeurt was. Natuurlijk werd ik ook geacht nog wat te zeggen. Ik beschreef dat ik eens een stripverhaaltje had gezien om te laten zien hoe VSO werkt: op het eerste plaatje graven een VSO’er en een lokale collega een gat in de grond. In het tweede plaatje stoppen ze een zaadje erin en geven ze het water. Het derde plaatje toont de VSO’er die weer weg gaat na een tijdje. Soms zal er al een klein plantje bovengekomen zijn, andere keren zie je misschien nog helemaal niets. Natuurlijk willen we allemaal al graag een grote boom zien, maar zo werkt het nu eenmaal niet. Ik vertelde dat het jammer is dat ik de boom nu niet zie groeien, maar dat ik hoop dat er een mooie, sterke boom opkomt in de komende jaren. De beeldspraak werd gewaardeerd en nog regelmatig aangehaald na enkele biertjes bij het feestje later ;-).
De directeur hield ook nog een korte toespraak, maar wat me misschien nog wel het meeste deed, waren de dingen die de leerkrachten zeiden toen ze gevraagd werden of ze nog wat wilden zeggen. Het zijn van die momenten dat je je realiseert dat mensen het tóch wel gewaardeerd hebben om samen te werken. Normaal merk je dat niet zo, maar met dit soort verhalen hoor je toch weer onverwachte dingen en realiseer je je dat het (weliswaar oude) motto van VSO zo goed opgaat: sharing skills, changing lives. Misschien willen we veel te snel resultaten zien en gaan we voorbij aan het goede feit dat je twee jaar lang samenwerkt en mensen (ook ik!) ook gewoon simpel leren van de omgang met elkaar. Het was erg waardevol voor mij dit te horen.
Ik kreeg een grote lijst met een “letter of appreciation”, waarna het inofficiele gedeelte begon: lekker eten en drinken met elkaar. Omdat ik een aantal keer geprobeerd heb om dingen te organiseren waardoor de teamsfeer beter wordt, was het een toepasselijk einde. We hebben veel lol gehad en ik heb het erg gewaardeerd dat ze zoveel moeite hebben gedaan om iets te organiseren. Het was een mooi einde van weer een periode die afgesloten wordt.
Overigens is het niet de laatste dag dat ik op de Pabo ben geweest, want inmiddels is ook het onderzoek dat ik op de Pabo ga doen, rond. Hetzelfde project (met de DVD’s) dat ik in sommige scholen doe met de leerkrachten, zal nu onderzocht worden in de Pabo met de studenten. Ik doe dit in samenwerking met de afdeling “curriculum ontwikkeling” van het ministerie en Unicef, die meegeholpen heeft met het ontwikkelen van de DVD’s. Daar heb ik erg veel zin in. Het zal me ongeveer twee weken in de maand kosten. VSO heeft inmiddels ook laten weten dat ze graag willen dat ik die andere twee weken nog wat werk voor hen op kantoor in Phnom Penh doe. Dat betekent in de praktijk dat ik in november en februari twee weken in Phnom Penh ben, en twee weken in Battambang. En nu maar hopen dat André ook nog eens langskomt ;-)....
Nu eerst maar eens aan de slag in het nieuwe huis, want 1 november komt snel dichterbij. Gisteren heeft André al alle spijkers en pluggen uit de muur gehaald en het zelfs voor elkaar gekregen om ergens plamuur te vinden (dat je met wat water moet aanmaken)! Vandaag gaan we maar eens grondig schoonmaken en wat dingetjes kopen voor in het nieuwe appartement. Het moet er tenslotte wel een beetje toonbaar uitzien als de mensen al die foto’s van André komen bekijken !