Nieuws uit Lanzhou!

De reis naar Lanzhou zou behoorlijk pittig worden, begrepen we. Na visioenen van kippen, huilende babies en rondlopende kakkerlakken, viel onze trein behoorlijk mee. Veel mensen waren wel verbaasd om ons te zien, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Ondanks dat het moeilijk slapen is op een harde rechte stoel, die weliswaar bekleed was met een klein zacht gedeelte (hoezo “hard seat”?!), waren we zelfs eerder in Lanzhou dan gepland: na 8 uur. Ook dat viel dus alles mee. Om 7.30 uur kwamen we het station uitlopen. Mr. Zhao regelde een hotel, waar we in een naar ons idee superluxe suite terecht kwamen. De kamer heeft zelfs een bankstel en een lekkere luie stoel. De badkamer is fantastisch, met een douchecabine waaruit van alle kanten water kan komen. Nu we er iets langer zijn, zien we ook de gaten in het plafond, de kraan die het niet doet en de handdoeken die bijna vergaan zijn, maar: het blijft een luxe kamer! Na een aantal uren “inhaalslaap” werden we opgehaald door drie mannen: mr Zhao, de chinese docent die mee was gekomen om ons op te halen (alhoewel hij engels erg moeilijk vindt...) en de vader van die docent. Het bleek dat we met de familie gingen eten. We werden door een auto met chauffeur naar een hotel gereden, waar we van een luxe lunch genoten (zelfs met kreeft... waar we nu inmiddels ook de chinese naam voor hebben geleerd, alhoewel we hem waarschijnlijk nooit meer nodig hebben...). Nou ja, genoten? Het eten werd in een razend tempo naar binnen gedragen, waarbij niet alleen op het middelste ronde plateau schalen werden neergezet (wat we inmiddels gewend zijn), maar ook allerlei gerechten direct op je bord geserveerd werden: “bruine bonensoep”, rijstlikeursoep, rijst met zoetzure saus, groentensoep met aardappel, een schaaltje noedels, een sint-jakobsschelp (wow!) en nog wat dingen die we niet konden definiëren. Wij zaten met stijgende verbazing te kijken... We hebben gehoord van de chinese banketten, waar 30 gangen geen uitzondering zijn, en dit was duidelijk een mini-banket. Het was geweldig om mee te maken, alhoewel we er ons ook wel een beetje raar bij voelden: zoveel luxe en eten om ons heen. Terwijl we toch echt begrijpen (en steeds te horen krijgen) dat we naar een heel arm gebied gaan. Als je je daar op instelt en je krijgt dit, dan voelt het vreemd. Na de lunch gingen we naar een bekende berg in Lanzhou waar de “witte pagoda” staat, wederom een boeddhistisch bouwwerk. De weg er naar toe was geweldig. We hebben onze beenspieren behoorlijk getraind! Onderweg kwamen we allemaal kleine tempeltjes tegen, waar wierook werd gebrand en mensen “kaarsen aanstaken” om te bidden. Eenmaal boven aangekomen, hadden we een geweldig uitzicht over de Gele rivier, die door Lanzhou stroomt. Het was behoorlijk “smoggy”. Lanzhou wordt ook wel één van de meest vervuilde steden van China genoemd en dat was ook wel duidelijk te merken! Toen we weer beneden aankwamen, wandelden we langs de oevers van de Gele rivier, waar veel mensen genoten van hun vrije dag vanwege de nationale feestdag. Er werd gezongen en muziek gespeeld. Dat was erg leuk om te zien. We wandelden gewoon tussen alle chinezen, zonder dat er maar één westerling te zien was. Niet alleen de mensen die zongen waren dus een bezienswaardigheid... Langs de Gele rivier zagen we een waterrad. Het bleek een heel park te zijn, waarbij nog enkele van de in het verleden 252 waterraden (??) in gebruik waren. Ze werden al in 1552 gebouwd en gaven Lanzhou de naam “stad van de waterraden”.
's Avonds werden we weer opgehaald door mr. Zhao, waarna hij ons mee nam naar een klein restaurantje waar we noedels aten. Lanzhou (en heel Gansu) staat vooral bekend om de noedels, die in heel China als specialiteit van hier gezien worden. Inderaad waren ze erg lekker, alhoewel het moeilijk was om een plekje te vinden na de uitgebreide lunch (ik kreeg Brazilië-herinneringen...). We lagen alweer vroeg te slapen, om wat uren slaap in te halen.

Ook voor het ontbijt werden we weer meegenomen (onze werkgever zorgt goed voor ons!) naar een lokaal hokje (meer kunnen we het niet noemen), waar we deze keer dumplings aten: deegballetjes gevuld met één of ander groentenprutje. Ook kwam er een kom met een waterachtig geheel met een ei erin bij. Wij hebben deze restaurantjes de afgelopen weken een beetje vermeden, omdat we bang waren daar last van te krijgen. Maar: het was lekker en tot nu toe hebben we nog geen problemen...
Daarna liepen we naar het treinstation, om onze koffers op te halen. Omdat onze koffers te groot (en te zwaar!) waren voor in onze afdeling van de trein, zijn ze opgestuurd. Om één of andere reden liep mr. Zhao toch maar uit de rij en zette ons op de taxi naar een ander gedeelte van Lanhou: de vijf bronnen berg. Op de berg ontspringen (je raadt het al) vijf bronnen, waarbij tempeltjes zijn gebouwd. We zijn naar boven gelopen en zagen algauw dat het echt een toeristische trekpleister was. Zelfs de luchtfietsen (denk aan Linnaeushof) ontbraken niet! Maar ook hier weer een geweldig uitzicht over Lanzhou én erg mooie tempeltjes. Gelukkig hadden we de naam van het hotel op een papiertje, zodat we ook weer veilig terugkwamen met de taxi. Nu is het nog wachten op de koffers...en de visa! we hopen dat we dan morgen gaan vertrekken, want we willen nu toch wel graag gaan!