Update laatste vier dagen!

zaterdag 4 oktober

Onze eerste dag in Tanchang (tja, weer anders geschreven)! Het bed is vrij hard (het lijkt wel of alle bedden dat hebben hier), maar over het algemeen hebben we goed geslapen. We werden wakker met zon en uitzicht op de bergen: geweldig! Als we op wintersportvakantie waren, was dat altijd onze droom: dat we nog eens zouden wonen in de bergen. 't Is weliswaar een ander land geworden, maar we geloven dat we ons toch echt wel thuis kunnen voelen hier, als is het alleen maar om het uitzicht...
Met een kopje (groene!) thee even later op het balkonnetje voelen we ons de koning te rijk. Het balkon is niet helemaal open: het heeft een hele wand met schuiframen. Doordat we een paar ervan open geschoven hadden, zaten we heerlijk in het zonnetje. Even de tijd om de reis te evalueren: wat een belevenis!
Weliswaar moet je er wel heel erg van overtuigd zijn dat je ons in onze stek wil opzoeken, wil je de reis ondernemen, maar voor ons (omdat we toch moesten :-)) was het een leuke ervaring. We begonnen op een nieuwe tolweg, die zo ongeveer leek op de A22 in Frankrijk (mooi en leeg, alhoewel zelfs hier straatvegers ervoor zorgden dat de weg schoon bleef..). Helaas duurde dit niet al te lang, máár er wordt hard gewerkt om deze weg door te trekken. Vervolgens werd de weg afwisselend slecht, heel slecht en uitermate slecht. Op sommige stukken was het alleen maar zand, andere stukken hadden wel wat verharding en op een gegeven moment reden we zelfs door een stukje “rivier”...
Omdat het uitzicht echt heel indrukwekkend was, voelden we het hotseknotsen nauwelijks. Op sommige stukken reden we dwars door een dorp, waar bv. markt was en de marktkramen zó dicht bij de weg stonden dat de klanten uit moesten kijken dat ze niet door de bus geraakt werden. Overigens werden ze er wel op attent gemaakt dat we er aan kwamen, want de toeter werd regelmatig en lang gebruikt!
We gingen bergje op en bergje af en kwamen zelfs een prachtige moterweg tegen! Toen we dachten dat we er bijna waren, gingen we lunchen en bleek dat we er nóg 4 uur over zouden doen... Uiteindelijk duurde de reis van 7 uur 's ochtends tot half vier 's middags (8 ½ uur). Dat zal eigenlijk alleen maar minder worden, want op veel stukken zien we dat mensen bezig zijn met de weg. Niet alles wordt natuurlijk tolweg, maar ook aan de onverharde wegen wordt hard gewerkt om ze te verbeteren.
We hebben erg veel armoede gezien onderweg, waarbij we ons afvroegen hoe mensen in deze omstandigheden kunnen overleven. Het maakte ons erg benieuwd naar “onze” stad...
We werden ontvangen door een welkomstcomité bestaande uit de twee adjunct-directeuren, die ons naar het appartement brachten. Dit was opnieuw een verrassing, want wat ziet het er geweldig uit. We hadden al geschreven dat er geen kleinere appartementen te huur waren, maar dit hadden we niet verwacht. We hebben een grote woonkamer met een eetkamer “en suite”. Daarnaast een slaapkamer met een tweepersoonsbed een logeer/studeerkamer (dus ruimte voor gasten! ook al weten we inmiddels dat er een hotel is). In de woonkamer staat een groot tv-meubel (helaas, geen engelse netten) én: een goudvis (hahahahaha, insidergrapje, maar het is écht waar!). Er hangen leuke wandversieringen met chinese tekens aan de muur. Ook staat er een lekkere bank en bijpassende stoel en een chaise longe. In de eetkamer staat een nieuwe grote koelkast. Het is duidelijk dat de Chinezen de andere kamers als keuken en badkamer wat minder belangrijk vinden, want die zijn dan weer een beetje “shabby”. Maar alles is er, inclusief een zittoilet (tja, dat was nog maar afwachten) en een warme douche!
Om 11.00 uur werden we opgehaald door twee chinese dames die ons Tanchang zouden laten zien en met wie we inkopen zouden doen. We hadden al een heel lijstje huishoudelijke artikelen en vooral ook schoonmaakmiddelen, die we in een supermarkt konden kopen. Ook hielpen ze bij klusjes als het na laten maken van de sleutel en het zoeken naar een wasserette. Met de lunch aten we in hetzelfde restaurant als gisteravond en werden we vergezeld door (opnieuw) de adjunct-directeuren en de leerkracht die ons ook uit Xi'an had opgehaald. Na de lunch liepen we naar het schoolgebouw, waar we in het kantoor van de adjunct even een berichtje op de site konden zetten. Ik zag ook van de buitenkant mijn kantoor, wat er goed uitziet! Ook 's avonds werden we opgehaald voor een “dumplingmaaltijd”, ook weer lekker. Jullie merken het: er wordt goed voor ons gezorgd!
Tanchang is een wat groter stadje, dat een streekfunctie heeft voor de omgeving. Veel boeren vanuit de 'county' komen hier om hun producten te verkopen. Het is een stad die duidelijk aan het ontwikkelen is, getuige de vele bouwprojectjes. Duidelijk een verkleinwoord, want het gaat echt om kleine ondernemingen: een nieuw huis, een nieuwe school (de school is nog niet af) of een nieuwe bestrating. Vooral onder de minderheden (in deze streek de moslims) is er erg veel armoede. Mensen wonen in kleine hokjes en hebben weinig te besteden. Ook in de straat tussen ons appartement en de school lopen de kippen en varkens gewoon vrij rond en we zien regelmatig ezels lopen tussen de bussen en een aantal auto's. Zo op het eerste gezicht vinden we het een leuk stadje. Er is genoeg bedrijvigheid zonder het gevoel te hebben dat we verzuipen: erg overzichtelijk dus. We horen dat de leerkrachten zelf ook vaak buiten de deur eten en niet zo vaak voor zichzelf koken, dus we zullen voor onszelf op zoek gaan naar een “stamcafé”. De supermarkt is inmiddels bekend en inmiddels hebben we ook een klein theewinkeltje ontdekt waar we allerlei soorten thee kunnen komen (we probeerden ook zwarte thee te krijgen, maar dat is er nog niet...). De thee komt vanuit de dorpen in de omgeving. We hopen dan ook dat we dat nog eens kunnen gaan opzoeken. We schijnen hier goed bergwandelingen te kunnen maken, wat we natuurlijk ook graag wilden. Om een lang verhaal (sorry...) kort te maken: wij zien de toekomst met vertrouwen tegemoet!

zondag 5 oktober
Deze dag zouden we vrij zijn, om even lekker in ons huis te rommelen. Het is ook wel lekker om weer eens even samen te zijn. Na een rustige ochtend wordt er toch op de deur geklopt en is het de bedoeling dat we meekomen voor een welkomstlunch met de bobo's van het onderwijsbureau én de school. Het is onze eerste officiële lunch, inclusief alle toasten. We hadden al gehoord dat er regelmatig wordt getoast op de gasten tijdens een officiële maaltijd. De gastheer spreekt allereerst een wens uit en klinkt met de gasten, waarna alle andere mensen (steeds na een aantal happen, hihi) ook een toast doen. Ze komen dan naar je toe en zeggen iets aardigs, waarna je allebei je glas leegdrinkt (gelukkig is het bier hier niet zo sterk...;-)). Dat wordt dan snel weer gevuld en dan kun je weer gaan zitten. Aangezien er 7 mensen aan de tafel zaten die ons welkom wilden heten, kun je nagaan dat het een tijdje duurde voordat iedereen geweest was. Natuurlijk was het ook de bedoeling dat wij dat deden en zo gingen wij ook bij iedereen langs. Verder hebben we tijdens de lunch gepraat over allerlei dingen rondom het onderwijs in China en Nederland. Iedereen was erg geïnteresseerd in hoe het bij ons gaat en wat de gewoonten en gebruiken zijn. Natuurlijk kenden ze Nederland van de tulpen en de molens, maar verder ging de kennis niet. Logisch, want wij passen in het kleinste linkerbovenhoekje van China...
Aan het einde van de maaltijd toast de gastheer nog eens en is het eten afgelopen. Van “natafelen” heeft geen enkele Chinees tot nu toe gehoord.
We zijn weer even meegelopen naar school, waar we kort afspraken maakten over de eerste week en wat ik ga doen. Ik heb veel vrijheid in de inrichting van mijn werk en ik kan veel overleggen daarin. Dat is erg prettig.
Daarna weer even naar de supermarkt en vervolgens een wijntje (de eerste hoor, een speciale gelegenheid: proost zus!) op het balkon. Het is hier heerlijk weer, we lopen gewoon zonder jas over straat! Iedereen waarschuwt ons voor de winter, maar het is nog moeilijk voor te stellen dat het berekoud is en we in onze winterjassen bibberend over straat lopen. Misschien zullen we tegen die tijd wat minder bekijks hebben, want tot nu toe verdraaien mensen voortdurend hun nek als we langskomen...

maandag 6 oktober 2008
Spannend... de eerste werkdag! Ik heb afgesproken met mijn werkgever dat ik om 8.00 uur op school ben, dus om 7.45 uur liep ik het appartement uit. Eenmaal op school aangekomen, kreeg ik gauw wat roosters van leerkrachten, omdat ik de eerste weken bezoeken in de klas af zou leggen. Ook kreeg ik het verzoek om vanaf vandaag 40 minuten met leerlingen te vullen... waar ik natuurlijk niet op gerekend had. Op zich geen punt, maar niet vanaf vandaag! Daar wil ik me graag wat beter op voorbereiden.
Om 8.20 uur bleek er een “open class” te zijn, waar iedere leerkracht die geen klas heeft, bij aanwezig is/kan zijn (dat weet ik nog niet). We zaten dus met ongeveer 15 andere leerkrachten bij één van de chinese docenten die engels geven in de klas ... dat lijkt me een spannende toestand! Iedere leerkracht vult een evaluatieformulier in met positieve en opbouwende feedback, wat later die dag met elkaar besproken wordt (lees: voorgelezen wordt zonder discussie). De komende weken zullen er nog meer van dit soort lessen zijn, dus dat is voor mij handig! Ook het tweede lesuur ben ik bij een docent geweest. Binnenkort wat meer inhoudelijk... Na deze lesuren had ik overleg met iemand, die graag wilde dat ik bij hem in de klas bij maatschappijleer iets zou vertellen over mijn visie op de chinese cultuur (lekker, als je net drie weken in het land ben). Ook geen punt... maar geef me even de tijd om te wennen. Het was duidelijk dat ik hier mijn onderhandelingstechnieken moest gaan aanwenden, ik wil gewoon (zoals ik met de directeur heb afgesproken) eerst een paar weken de organisatie en de schoolcultuur doorgronden! Ik geloof dat ze mijn punt wel begrepen en ze gingen ermee akkoord.
Daarna heb ik mijn spullen in mijn kantoor gezet en wat mail bekeken van VSO. Toen was het alweer tijd om te gaan lunchen...
André had zich prima vermaakt thuis met chinees leren, bestanden voor mij op de memorystick zetten én de keuken te soppen. Dat is nog wel een projectje voor de komende weken, want het lijkt net alsof er niet meer is schoongemaakt sinds de keuken gemaakt is.
We hebben lekker samen geluncht (in een restaurant, heel normaal hier) en de middag verliep niet heel veel anders. Die duurt dan ook niet zo lang (2 ½ uur) Behalve dat we een nieuwtje kregen: morgen gaan we weer terug naar Lanzhou :-(.... we moeten nu voor de visa erheen, want dat was (blijkbaar) vorige week niet te doen. Dus: weer 10 uur heen, een dag overblijven, een medische check-up (vertrouwen ze die van het havenziekenhuis niet?) en op donderdag weer 10 terug. Nou ja, hoe vaker je doet, hoe korter het lijkt??!