Weer eens een tripje naar Lanzhou

Donderdag moesten we weer naar Lanzhou i.v.m. het aanvragen van onze verblijfs-, en woonvergunning. Het begint langzaam aan een soap in veel delen te worden....Om 9.00 stapten we in de auto (ja, ja, geen bus dit keer) met de headmaster van de school die ons zou begeleiden bij alle perikelen. Helemaal leuk! Heerlijke lunch, en een nieuwe route die werkelijk prachtig was. Na de lunch hadden we trouwens keihard de heer Pavarotti op de achterbank,die lustig stond te zingen. Eenmaal in Lanzhou aangekomen (toch weer 9 uur onderweg) naar het hotel en inchecken, waar ook een van de twee meiden, die ons bij alles helpen met vertalen, aanwezig was. De eerste mededeling die we kregen was: zorg dat je morgenochtend niets eet of drinkt i.v.m. de medical check! We zijn enigszins verbijsterd naar onze kamer gegaan om dit fijne nieuws te verwerken. We hebben onze medische keuring namelijk net 3 weken geleden in het ziekenhuis van Lanzhou gehad! Ik (André) was inmiddels niet al te vrolijk meer, want er was ons beloofd dat dit bezoek geen medische keuring zou zijn. We wilden graag opheldering over deze gang van zaken en hebben dus het VSO hoofdkantoor in Beijing gebeld. Hier waren ze ook uitermate verbaasd dat we weer een medisch onderzoek zouden krijgen, en adviseerden ons het niet te laten doen en de volgende morgen te proberen de Travelclinic China te overtuigen van het feit dat alles al gedaan was. Het probleem was namelijk dat de instantie die de vergunningen uitgeeft de testresultaten van het ziekenhuis niet gelooft. Gekker kun je haast niet bedenken!
Ik was na een zeer onrustige nacht behoorlijk opgefokt, uitermate boos en erg strijdlustig. Om 8 uur in de auto naar de Travelclinic China, althans dat dachten we. Na 10 minuten gaat de auto aan de kant met de mededeling dat ze gaan ontbijten. Of we in de auto willen wachten of even willen wandelen? Mijn stemming daalt tot een absoluut dieptepunt en allerlei rare gedachten over chinezen spelen door mijn hoofd. Na 20 minuten weer onderweg en snel aangekomen bij de kliniek. Hier blijkt al snel dat er maar één ding mogelijk is: weer een complete medische keuring met alles erop en eraan. Bij deze mededeling zakte mijn stemming tot duistere diepten en heb direct VSO gebeld. Ik heb mijn mening niet onder stoelen of banken gestoken en heb (sorry, ik was echt boos) uitermate lelijk gedaan tegen iedereen om mij heen, inclusief de medewerker van VSO, die toch echt wel probeerde te helpen (I’m velly solly, velly solly). Afijn, de telefoon van mij naar de headmaster, naar de medewerker van de Travelclinic, naar de baas van de Travelclinic, naar de headmaster, weer naar mij (ik stond nu echt roodgloeiend) dus de telefoon maar even naar Lean....Om een lang verhaal kort te maken: GEEN ONTKOMEN AAN! Chinese bureaucratie op z'n smalst.
Dan begint er een lachwekkend onderzoek.
Kamertje 1. Meten van de bloeddruk. Twee personen in een kamertje, één stopt mijn arm in een apparaat en drukt op de knop. Leest ondertussen lekker zijn krantje. De ander mag de testresultaten noteren. (mijn bloeddruk van behoorlijk aan de hoge kant). Stempeltje en klaar
Kamertje 2. ECG. Even dacht ik dat we geëlektrocuteerd zouden worden, maar we hebben het overleefd. Stempeltje en klaar.
Kamertje 3. Maken van een echo. Ik mocht eerst en gelukkig: niet zwanger, een hele opluchting.(Lean trouwens ook niet). Hup een stempeltje.
Kamertje 4. KNO arts. Ze kijkt in mijn linkerneusgat en zet meteen een hele berg stempels. Ze ziet alles! Ogen oké, oren oké, keel prima. Waarschijnlijk zag ze aan mijn neus ook hoeveel ik verdien, hoe oud ik ga worden, hoe lang ik getrouwd ben en wat ik drie dagen geleden gegeten heb. Werkelijk een knap staaltje Chinese medische wetenschap.
Kamertje 5. Ogentest. De krant is hier een prettig tijdverdrijf. Vervelend dat er af en toe een patiënt opduikt. Gewogen en gemeten (ze kunnen echt alles) lekker weer een kilo afgevallen in 3 weken!. Ik mag nog even twee letters lezen op een kaart aan de muur en weer een stempel.
Kamertje 6. Bloed en urine. Dat zal weinig verrassingen opleveren, zoveel zal er niet veranderd zijn in drie weken tijd.
Kamertje 7. longfoto's. Daar komen we mooi onderuit, want we hadden onze foto's uit Nederland meegenomen. Die zijn dan opeens wel goed.

Even 600 yuan aftikken en klaar. Lachwekkend en belachelijk....maar nu zijn we er hopelijk vanaf!

We hebben onszelf heerlijk verwend door te gaan shoppen. Lekkere warme kleding gekocht en ik nog een paar schoenen maat 45 (het is even zoeken, maar dan heb je wel wat). Lé had wat moeite kleding te vinden, maar uiteindelijk is ze toch geslaagd in een zaak voor zwangerschapskleding en twee truien gekocht in een herenzaak (we zijn echt te groot voor China)! Voor de lunch waren we uitgenodigd door een vriend van de headmaster. Erg lekker europees (!) gegeten. Leuk om chinezen te zien stoeien met mes en vork.
Na het diner in het hotel, we hebben gehotpot, lekker slapen, en zaterdagochtend om 7.00 uur weer in de bus terug naar Tanchang. Hoplijk is dit voorlopig het laatste Lanzhou verblijfvergunning avontuur, want ik heb mijn buik er beetje vol van!

groetjes van een inmiddels weer vrolijke André