China... iedere dag anders!

Als variant op de "pakkende" tekst van de Nederlandse overheid over het onderwijs, blijkt dat je hier in China inderdaad elke morgen maar weer af moet wachten hoe het gaat lopen die dag. Dat houdt het wel weer spannend...
Deze dagen hadden we daar mooie voorbeelden van. In het dorp was alles in opperste staat van paraatheid gebracht, want: de leiders zouden komen. In dit geval de onderwijsbonzen, want Tanchang is de laatste county waar de "basis education" (9 jaar onderwijs voor iedereen) afgerond zou worden. In de voorgaande jaren was dit nog niet gelukt en het zou toch wel gezichtsverlies betekenen voor iedere betrokkene als het dit jaar weer niet zou lukken. De leiders zouden woensdag aankomen, en dan waarschijnlijk donderdag onze school bezoeken. Vanaf woensdag zag iedereen er spik en span uit (het gehele team in pak, leerlingen zover mogelijk in schooluniform) en de school was gepoetst. In dit geval betekende dat dat zelfs de zwarte vegen op de witte muren met krijt werden bijgewerkt, de ramen werden gelapt en kinderen in de meest halsbrekende toeren probeerden ieder hoekje van de school te poetsen (een dubbele moraal dus, want de directeur is anders zó voorzichtig: leerlingen mogen echt niet veel vanwege de angst voor hun veiligheid). Ook buiten de school werd heftig gepoetst. De leerlingen deden dat in de straat, 30 buurtbewoners veegden de straat voor ons huis...
Donderdagavond hadden we nog geen leiders gezien, maar we werden wel uitgenodigd voor een diner. In het restaurant bleek dat we de bonzen zouden ontmoeten... Hadden wij gerekend op enkele oude heren in pakken, er kwamen twee jonge meiden binnen in een vlotte spijkerbroek en een leuk shirt! Het werd een hele gezellige avond, met de nodige grapjes over en weer. Bij dit diner waren ook twee "national volunteers" uitgenodigd: twee leerkrachten die vanuit de Oostkust (waar het onderwijspeil een stuk hoger ligt) gekomen zijn om op de nr. 1 Middle School (niet mijn school) het peil van het Engelse onderwijs te verbeteren. Wij vinden dat dit uiteindelijk het model moet worden: Chinezen die hun eigen land helpen ontwikkelen, zodat de buitenlandse hulp niet meer nodig is. Het was leuk om ze te leren kennen, want het zijn leuke mensen! We zijn al uitgenodigd om te komen eten bij ze, want dan zullen ze het favoriete voedsel van hún provincie maken voor ons. Altijd leuk...
Op vrijdag was het de bedoeling dat ik een vergadering zou hebben (i.p.v. mijn training, die daarvoor uitgesteld was :-() en natuurlijk het gebruikelijke uurtje met de Engelse leerkrachten. Toen ze daar niet voor op kwamen dagen, werd gemeld dat ze moesten helpen bij het optutten van de leerlingen, die die avond een uitvoering zouden geven voor de leiders... Nou ja, dat snapt natuurlijk iedereen! Ook de vergadering van 's middags ging niet door, omdat gauw het programma van de midterm tests van volgende week doorgenomen moest worden. Onderwijs... iedere dag anders! Gelukkig waren we zo brutaal geweest om te vragen of we mochten komen kijken bij de uitvoering, want op vrijdagavond hadden we een leuke voorstelling van alle leerlingen van de verschillende scholen! Overigens bleek wel dat onze tafelgenoot ook "maar een dame uit het gevolg was", want die oude mannen in pakken zaten gewoon vooraan.
O ja, we hebben de afgevaardigden nog niet op school gezien...
Op zaterdagavond kwamen we terug van het restaurant waar we gegeten hadden, toen we in de straat langs één van de huizen kwamen van onze nieuwe vriendjes. Vorige week hadden ze ons gevraagd of ze bij ons binnen mochten kijken en toen hadden we in eens 9 Chineesjes in huis...! Daarna kwamen er twee regelmatig langs én waren we al eens binnen gevraagd bij één van hen in huis. Gisteravond ging het verder: toevallig kwamen papa en een oom net uit de auto en troonden ons mee het huis in. We werden naar de gastenkamer gebracht en in het Chinees en Engels probeerden we een gesprek te voeren met elkaar. Natuurlijk moest er gedronken worden. Drinkspelletjes zijn hier heel normaal... André heeft erg zijn best gedaan! Ze nodigden ons uit voor een tripje naar Guan'e Gou (het natuurpark) vandaag. Daar hadden we natuurlijk wel zin in.
Vandaag werd er weer aangeklopt bij ons aan de deur en... jullie raden het al: ook vandaag liep het wat anders. Het ging niet door, papa had toch geen tijd! We hebben wel twee uur lang zijn zoontje met vriendje vermaakt.... en natuurlijk hebben we gewoon zelf lekker gewandeld door de velden langs de rivier. We zijn nu alweer benieuwd wat volgende week ons brengt....