drie keer "de eerste keer..."

We hebben natuurlijk vaak gehoord dat Chinezen van alles eten (dat van "alles met vier poten, behalve de tafel") en ook dat ze van dieren echt alles gebruiken. We hebben er verder nog weinig last van gehad, het "ergste" wat we tot nu toe op ons bord kregen was varkensoren (sorry voor alle vegetariërs, we wisten het ook niet tot dat de maaltijd voorbij was). Vandaag werden we uitgenodigd voor de lunch door de leerkrachten van de "number 3 primary school" in Tanchang, waar ik op bezoek was. Natuurlijk worden er dan lekkere gerechten besteld en op zich weten we de meest rare dingen wel te ontwijken. Dan eten we van rare stukken vlees bijvoorbeeld de groenten uit het gerecht en lijkt het net alsof we het heel lekker vinden... Ter toelichting: er worden bij zo'n lunch allemaal bordjes met gerechten neergezet op een rond draaiplateau, waar je met z'n allen lekker met je stokjes uit zit te prikken. De soep wordt als laatste opgediend (tja,'s lands wijs, 's lands eer), deze keer een kippensoep. Dat betekent hier meestal een kip die in z'n geheel aan mootjes wordt gehakt, en je ziet vaak meer bot dan vlees... Nietsvermoedend zat ik even met André te kletsen, waarna ik opeens het hoofd van de kip in mijn kopje zag drijven... André moest wel lachen, maar dat lachen verging hem algauw toen hij de poot of eigenlijk meer de "teen" (letterlijk met nagels eraan) in zijn kommetje kreeg geworpen...:-) We hebben op een slinkse wijze weten te voorkomen dat we deze "lekkerste stukken" (in Chinese ogen dan) moesten opeten.
Verder was de lunch trouwens weer heerlijk.

André werd gisteren verrast door een berichtje op zijn foto-site: iemand is een boek aan het schrijven over zwart-wit fotografie en hij wil één van de foto's van André gaan opnemen in het boek! De eerste publicatie is een feit....

En dan voor de laatste "eerste keer": komend najaar moeten we verhuizen! Het appartement waar we nu zitten, is voor één jaar gehuurd. Waarschijnlijk hadden ze vanwege de vorige ervaringen (de vrijwilligers vertrokken na 6 of 7 maanden) gedacht dat dat wel lang genoeg was. Viel dat even tegen...:-) Het is dus afwachten wat het nieuwe huis wordt! We zullen er wel iets op achteruit gaan, want we wonen nu wel supermooi, maar ach, ook een andere plek kan weer leuke nieuwe dingen bieden. We houden jullie op de hoogte (waarschijnlijk weten we 30 september wel meer...)