Kinderdag en kinderfeest...

Wat zeggen ouders in Nederland altijd als kinderen vragen "er is een moederdag, een vaderdag, waarom geen kinderdag???" Nou, drie keer kans dat ze zeggen "het is altíjd kinderdag"!
Hier in China hebben de kinderen het "beter" bekeken, als we tenminste kijken naar de datum van 1 juni, want: dan is het Kinderdag! Op tal van scholen werden allerlei activiteiten georganiseerd waar de kinderen in het zonnetje gezet worden. Op aandoenlijke wijze werden wij vorige week zondag op straat aangesproken door één van de guppies die ons in het Chinees (en wij verstonden het :-):-) uitnodigde voor de volgende dag. Dan zou er op zijn school een heel festijn plaats vinden. Natuurlijk konden we dit niet weigeren! André is de hele ochtend gebleven, ik ben na een half uurtje weer weggegaan naar mijn "eigen school", waar ze op deze kinderdag..... proefwerken hadden! Tja, ieder zo zijn eigen ding.

Aan het einde van de week werden we in één van de kleine dorpjes waar ik mijn twee-daagse training geef, uitgenodigd voor het verjaardagsdiner van het zoontje van één van de Engelse leerkrachten. Ook erg gezellig én erg herkenbaar... Daarbij is trouwens te zien dat de leerkrachten het hier minder goed bekeken hebben (wat we natuurlijk al wisten). De huisjes van de leerkrachten zijn zeer eenvoudig: één stapelbed, een gaspitje, geen stromend water en een betonnen vloer (zie foto)...

Vreemde gewaarwording trouwens, zo'n training. Ik geef natuurlijk duidelijk van te voren aan wanneer de training is. De Engelse leerkrachten moeten dan hun klassen verwisselen of iets regelen zodat de kinderen gewoon zelf aan het werk gaan. Maar soms gebeurt het ook wel dat leerkrachten niets geregeld hebben, halverwege de training opstaan en zeggen dat ze weg moeten omdat ze les moeten geven... Tja, en als je dan maar een clubje van vier hebt (klein schooltje, dit), dan wordt de spoeling wel erg dun! Eén presteerde het zelfs om te vertellen dat z'n vriendin had opgebeld dat hij terug moest komen naar Tanchang omdat zijn ouders iets met hem wilden bespreken. Of hij weg mocht?? Ja... wie ben ik om dat te beslissen! Dus ik verteld dat hij dat met zijn directeur moet regelen! Helaas vond deze het goed :-( Het was net het verhaal van de tien kleine negertjes... Toch hebben we een leuke en goede training gehad. Ze waren nl. wel erg geïnteresseerd in de nieuwe methodes en ook de voorbeeldles werd enthousiast ontvangen. "Vorige keer waren er veel kinderen die helemaal niets deden, en bij jou deden ze allemaal mee. Ze wilden allemaal wat zeggen!", merkte één van de leerkrachten op.
De kinderen waren de vorige keer nog erg verlegen. Deze keer zijn we er gewoon tussen gaan staan op de gang en algauw was het contact gelegd. We hopen de volgende keer helemaal veel te kunnen praten. Dan wordt het bezoek helemaal gek, want dan gaan mijn neefje en ouders mee, die over drie weken op bezoek komen. Superleuk!! Zullen ze daar eens opkijken...hihihi