Wereld Aids Dag 2009

Zoals gezegd begonnen deze week de activiteiten rondom de Wereld Aids Dag. Op maandag lichtten we de leerlingen al in bij het "ochtend appel". De leerlingen verzamelen zich dan op het plein, waarbij mededelingen worden gedaan, de "klas van de week" wordt gekozen én het vaandel wat hierbij hoort wordt overhandigd aan de klassenoudste. Normaal wordt geloof ik dan de Chinese vlag gehesen, maar dat heb ik bij onze school nog nooit gezien. Misschien ook omdat het schoolplein ook nog steeds lijkt op een bouwterrein en voor de vlag nog geen plek is. Deze ochtend had ik ook een kleine bijdrage en vertelde ik samen met Jackie waarom we daar stonden, waarom we het rode speltje als symbool op onze jassen hadden en hoe het programma van deze week eruit zag.

Dinsdag begonnen de lessen voor grade 9. Vorig jaar waren we begonnen met een algemeen verhaal, deze keer zouden dan toch echt de details genoemd worden. Reden genoeg voor een ieder die Chinees was om zich enigszins nerveus te voelen. De klas was verdeeld in jongens en meisjes, de vertalers waren er - voor zover mogelijk - klaar voor en we konden van start. Het werd een genoegelijk uurtje (ja echt!). De jongens hebben vooral erg gelachen bij André (zie foto's en let ook op de leerkracht erachter) en de meiden vonden het maar wat prettig dat ze alleen in de klas waren. Natuurlijk werd er gegniffeld, maar over het algemeen vonden we dat iedereen het vreselijk goed deed! De leerkrachten wisten in de wekelijkse teamvergadering niet zo goed waar ze moesten kijken en zullen ongetwijfeld een heel ander beeld van ons gekregen hebben, máár: we houden stug vol. Deze weken krijgen 1000 studenten van ons de belangrijke informatie, in de hoop dat ze niet alleen zichzelf beschermen maar zich ook realiseren dat deze informatie belangrijk is voor iedereen... In grade 7 en 8 houden we ons bij de algemene informatie en in grade 9 hebben wer het niet alleen over veilig vrijen, HIV & AIDS, maar ook over "nee zeggen" op wat voor situaties dan ook. Zonder het afgesproken te hebben, vulden André en ik elkaar goed aan: "Li An vertelt nu aan de meisjes dat ze het nooit moeten laten gebeuren dat een jongen zich aan hen opdringt, dus ik vertel je nu dat als een meisje "nee" zegt, het ook "nee" is!". Toen we dat achteraf van elkaar hoorden, dachten we dat het toch wel een goede zet geweest was om dit samen te doen...
Jackie voelt zich af en toe erg opgelaten om alles te vertalen, maar het laat een onuitwisbare indruk achter :-)
We hadden inmiddels wat contacten gelegd met de lokale GGD en zij hadden ons gevraagd of we aanwezig wilden zijn bij hún activiteit van Wereld Aids Dag. We hebben flyers uitgedeeld samen met de lokale medewerkers én we werden geïnterviewd door de lokale televisie. We worden nog beroemd...:-)

Op maandag trouwde ook mijn vertaalster van vorig jaar. Meestal stellen deze evenementen voor de gasten weinig meer voor dan een snelle lunch en nauwelijks een mogelijkheid om met het bruidspaar te spreken. Deze keer was er toch wat meer ceremonieel, waarbij de twee bijvoorbeeld de twee moeders bedankten voor hun zorg. De moeders krijgen een kopje warm water te drinken (ik kwam er niet achter waarom dat was) en de bruid en bruidegom buigen voor hen om hen te bedanken. Ik vond het erg leuk om te zien, ware het niet dat inmiddels het eten ook al was geserveerd en verder eigenlijk niemand aandacht had voor dit gebeuren! Ik was aan de tafel van de moeder geplaatst en zelfs de moeder maande mij iedere keer "ga nou eten", maar ik kon toch in mijn beste Chinees uitdrukken dat ik graag wilde kijken... De bruid heeft eerst de meer westers georienteerde witte jurk aan, waarna ze zich verkleed in de traditionele rode jurk. Dan gaat het bruidspaar de zaal rond om iedereen te bezoeken en een glaasje rijstwijn aan te bieden. Maar omdat het wat langer duurde, waren er hele tafels alweer weg... Het blijft een rare gewaarwording, zo'n "feest".