Een studiereis, een conferentie én een malariatest

Op maandag 2 maart was het eindelijk zo ver (voor mijn gevoel vooral, want ik had een vreselijk suffe drie dagen op kantoor achter de rug): we gingen naar Zhen'an. Het is een kleine plaats (groter dan Tanchang) ten zuiden van Xi'an. Omdat we in het weekend een conferentie van VSO in Xi'an hadden, was het een mooie combinatie en hoefden we de reis in deze richting dus maar één keer te maken.
We probeerden het eens via een andere weg. In plaats van met de bus naar Lanzhou te reizen en van daaruit de trein te pakken naar Xi'an, gingen we vanuit Tanchang naar het zuiden, naar Wudu (4 uur), waarna we een slaapbus naar Xi'an namen. We hadden gehoord dat we om 20.00 uur in Xi'an zouden zijn, maar dat werd uiteindelijk natuurlijk later. Gelukkig kennen we inmiddels een leuke Chinese hotelketen (we hebben zelfs een klantenkaart inmiddels, hahaha), dus toen we om 1.30 uur 's nachts (!) aankwamen, konden we de taxi-chauffeur gewoon vragen ons daarheen te brengen.
De volgende dag gingen we met de trein nog 2,5 uur verder naar Zhen'an, waar we erg enthousiast ontvangen werden door onze vier mede-VSO'ers die we vanaf september niet meer gezien hadden.
De drie dagen dat we er geweest zijn, waren vreselijk gezellig. Ik ben de dagen meegeweest naar het kantoor van de verschillende VSO-ers, die vertelden wat zij voor werk deden en waar we materialen en ideeën uitwisselden. André genoot van de omgeving en ging op andere momenten met me mee. Buiten dat waren vooral de borrels en het eten heel erg leuk. We hebben gekletst voor drie maanden tegelijk en erg veel gelachen!
Op vrijdag zijn we met elkaar teruggereisd naar Xi'an waar het feest der herkenning met de andere vrijwilligers nog eens opnieuw begon. De conferentie op zaterdag en zondag had zo z'n hoogte- en dieptepunten (zoals waarschijnlijk iedere conferentie), maar één van de beste elementen was dat één van de directeuren van ons Education Bureau aanwezig was, waar we een heel goed gesprek en uitwisseling van ideeën mee hadden. “We” is in dit geval de nieuwe VSO-er voor in Tanchang, Astrid (ik krijg er een maatje bij!), een Noorse dame die al twee keer in China is geweest (en daarom – zucht – jaloersmakend goed Chinees kan praten), twee leerkrachten van beide scholen en mijn persoontje. Omdat ik nog niet eerder goed contact met het bureau had gehad, was dit een mooie opening! Zo blijkt er een plan te liggen over het bezoeken van de scholen in “het achterland” en hebben we gepraat over de trainingen die ze graag willen geven aan de (in eerste istantie) Engelse leerkrachten. Ik heb dus weer superveel zin in mijn werk en ben alweer allemaal plannen aan het maken voor de komende dagen.
André had dit weekend helaas hele andere beslommeringen: vanaf vrijdag was hij niet lekker en vertoonde allerlei griepsymptomen... Normaal niet erg, maar omdat wij in de vakantie langs/door malariagebieden zijn gekomen, waren het allemaal symptomen waarvan gewaarschuwd wordt dat áls je ze krijgt binnen zes maanden na je reis, het best eens malaria zou kunnen zijn... Dus : toch maar weer vrijwillig naar het ziekenhuis, waar we weer een staaltje Chinese ziekenhuiskunst te zien kregen. We zullen er verder niet al te veel over gaan uitwijden, maar de uitslag bleek uiteindelijk gelukkig dat het een ordinaire griep was en geen malaria. Gelukkig maar.... Helaas heeft hij wel veel van de tijd op zijn hotelkamer doorgebracht.
Inmiddels voelt hij zich gelukkig weer stukken beter en zijn we vandaag (na 10 uur trein vanuit Xi'an naar Lanzhou en 8 uur bussen) weer lekker terug in ons eigen huisje. We hadden heerlijk lenteweer in Xi'an gehad en goede hoop dat het hier ook lekker zou zijn. Maar helaas... we hebben nog nooit zoveel sneeuw op de terugweg gezien en ook de komende dagen schijnt het gewoon koud te blijven. Gelukkig doet de verwarming het nog wel. Genieten jullie ook maar een beetje voor ons van het lenteweer in Nederland...