Met goede moed...!

Net weer terug van de conferentie in Xian en de studiereis naar de Guan Ai school, dus tijd voor een update!

De perikelen rondom de conferentie beginnen op woensdagochtend. Het programmakantoor heeft geregeld met de directeur van het Education Bureau dat hij de trip zou regelen. Je begrijpt het al, op woensdag - als we vergadering hebben met het EB - blijkt er nog niets geregeld te zijn. Er zijn verschillende opties: met de trein (dat kan volgens hen niet, want het is nog steeds druk), met de bus (wat wij liever niet willen, want dan kom je op een onmogelijke tijd in Xian aan), met een taxi (wel erg duur) óf ... met de auto's van het EB. Natuurlijk zitten we te vissen naar de laatste opties. Als "onze" Mr. Chen (één van de lagere leiders en onze contactpersoon) de directeur belt, zegt hij van alles (zelfs dat we met het vliegtuig kunnen gaan...), maar niet dat we de auto's kunnen gebruiken. Op de vraag waarom dan niet, krijgen we een vaag antwoord. Stel je voor dat we in de vergadering zitten en er om 9.30 wordt begonnen met het bellen, informeren op internet, zoeken naar een bus, trein en zelfs vliegtuig en dat na anderhalf uur zitten wachten er uiteindelijk een knoop wordt doorgehakt: mr. Chen huurt een taxi die ons naar Xian zal brengen. Dit betekent 12 uur in de auto, 2600 yuan (260 euro) en zes man sterk. Ik was daar niet echt mee ingenomen en mompelde nog iets over veiligheid en dat je niet 12 uur achter elkaar met één chauffeur kunt rijden... Ik hoefde me geen zorgen te maken, want de chauffeur was erg ervaren (huh?) en de auto relatief nieuw. Toen ik thuis kwam en vertelde hoe het in elkaar zat, hadden we algauw besloten dat dit niet ging gebeuren. Dit was nou nét zo'n situatie waarin ze in onze trainingen voor hadden gewaarschuwd wat je beter niet kon doen vanwege de veiligheid.
We konden trouwens ook niet 12 uur met z'n vieren op de achterbank, dat ging mij ook een beetje te ver. Ik ben dus gewoon op donderdagochtend met de bus en dondernacht met de trein naar Xian gegaan. Astrid had besloten wel met de auto mee te gaan.
Leuk "toeval" was dat Noreen ook meereisde vanaf Lanzhou, want zij had vergelijkbare problemen gehad bij het organiseren van haar reis. Eind van het liedje was dat de auto uit Tanchang na 15 uur om half tien 's avonds op vrijdag aankwam en Noreen's directeur met het vliegtuig arriveerde midden in de nacht... Het werd weer duidelijk dat ondanks dat we buitenlanders zijn, we door onze reiservaring in dit geval beter weten hoe het openbaar vervoer werkt en wat voor mogelijkheden er zijn in onze omgeving: wij waren in ieder geval fris!

De conferentie was feest. Ondanks dat het programma er wat saai uitzag, hebben we erg veel lol gehad (wat natuurlijk ook belangrijk was). Vooral de onderdelen die we alleen met het Onderwijsprogramma of ons eigen programma in Tanchang hadden, waren erg effectief. En het was natuurlijk erg leuk om alle vso'ers (weer) te zien! Nieuwe gezichten en oude bekenden en heeeeel veel praten!

Op maandag zijn we met de Onderwijsprogramma vso'ers naar een school gegaan die gerund wordt door een Amerikaanse organisatie. In September hadden we van hen een presentatie gekregen, waaruit bleek dat ze een vergelijkbaar programma deden. Het was goed om eens te zien waar zij mee bezig zijn én eerlijk gezegd ook om te merken dat ze tegen dezelfde dingen aanlopen die wij hebben. Wél nieuwe inspiratie opgedaan en een leuke uitwisseling van ervaringen gehad.
Dinsdagavond stapten we weer op de trein, zodat we op woensdagochtend weer gelijk door de bus konden nemen naar Tanchang. Thuisgekomen rekende ik uit dat ik de afgelopen drie dagen 24 uur in een trein of een bus had gezeten, dus dat is wel weer even genoeg...

Ik merk dat ik weer nieuwe energie gekregen heb van dit weekend. Ik heb veel meer zin om weer van alles te gaan doen en nieuwe dingen op te pakken. Morgen komt de nieuwe vertaalster (een dame deze keer) en zondag en maandag hebben we onze eerste training samen. Spannend weer!