Een beetje thuiskomen....

Afgelopen vrijdag was ik bij de kleuterschool. Al tijdens de directeurentraining had de directeur gevraagd of ik langs wilde komen en nu met de keyteacher training twee weken geleden werd deze uitnodiging nog eens herhaald. Tja, dan kun je niet weigeren he, ondanks dat het eigenlijk niet helemaal onder mijn werkzaamheden valt. Maar afgelopen week hadden de leerlingen van de basisschool en het voortgezet onderwijs toetsweek (en de kleuters gelukkig niet...) dus was het een mooie gelegenheid om langs te gaan.

Voor het eerst in deze twee jaar stapte ik een school binnen en had een klein beetje het gevoel van thuiskomen. Kleuters zijn gelukkig overal hetzelfde! In deze kleuterschool zijn de kinderen in drie groepen verdeeld: jongsten (3-4 jaar), middelsten (4-5) en oudsten (5-6). Natuurlijk is het niet te vergelijken met onze lokalen, maar het was duidelijk dat ze hier erg hun best deden om het geheel een beetje op te leuken: er waren mooie muurtekeningen gemaakt, de wanden zagen er aantrekkelijk uit en... eindelijk eens een school waar ze werk van de kinderen aan de muur hadden, wat een verademing! Leerkrachten die in de kleuterschool les willen geven, gaan hiervoor ook naar de universiteit. In deze school zijn er 26 leerkrachten, waarvan er maar 6 deze specialisatie hebben. De rest is "goedbedoelende krachten" die dus niet specifiek geschoold zijn...
Wordt er in andere scholen vaak geklaagd over de ouders die niet betrokken zijn, in de kleuterscholen is het probleem vaak dat de ouders veel te veel willen en hun kind het liefst thuis zien komen met nieuw geleerde Chinese karakters en... Engelse woorden. In de oudste groepen (maar ook bij de jongsten) wordt gewoon gebruik gemaakt van methodeboeken die iedere kleuter trots in zijn of haar veel te grote rugzak naar school sjouwt. Nu wij net hebben geadviseerd aan het Education Bureau om pas met Engels te beginnen in het grade 3 (wat is overgenomen) is het de vraag waarom we op de kleuterschool al zouden beginnen met het Engels. De situatie hier ligt toch wat anders dan in de discussie die in Nederland al langer gevoerd wordt om juist vroéger te beginnen met het aanbieden van Engelse les...

Aan het einde van mijn bezoek zag ik de kinderen buiten op het plein. Helaas niet lekker ravotten, maar in rijtjes "geleid bewegen". Tja.. het blijft tenslotte China... niet waar :-)

Over "thuiskomen" gesproken... bij ons zijn de plannen ook wat concreter. Tenslotte zijn de twee jaar alweer bijna om. Het is jullie vast opgevallen dat we het prima naar ons zin hebben bij VSO :-)! We hebben daarom gevraagd om ons nog twee jaar naar .... Cambodja te laten gaan! En gelukkis is iedereen akkoord! In Cambodja zal ik op een teacher training college (zeg maar Pabo) geplaatst worden, waar ik het management zal begeleiden in hoe leiding te geven, leerkrachten van de Pabo te helpen in meer student gerichte methoden én de scholen waar de studenten gaan stagelopen te begeleiden... Klinkt enigszins bekend, niet waar! Ik heb erg veel zin in de baan en samen hebben we weer veel zin in deze nieuwe uitdaging. André ziet mooie foto mogelijkheden natuurlijk en zal ervan genieten dat hij een stuk mobieler is dan hier in "the middle of nowhere". We zullen namelijk terecht komen in Battambang, de tweede stad van Cambodja. Het wordt een stad genoemd, maar schijnt toch ook wel weer erg "dorps" te zijn. Maar... meer sociale contacten, mogelijkheden en voorzieningen, wat ook wel weer leuk is na twee jaar!

We zullen hier begin juli vertrekken en via de Wereldtentoonstelling in Shanghai naar Nederland komen. In september begint dan ons nieuwe avontuur weer...
Maar goed, eerst nog maar eens de laatste maanden hier volmaken, waar we ook weer veel zin in hebben. Ik ga de komende weken alle scholen nog eens bezoeken én de keyteacher training afronden. Dus we zitten niet stil te wachten...